ძველი ანეკდოტი თანამედროვე პირობებში:
მიხო კომპიუტერთან ზის‚ კარი ხმაურით იღება.
– გამარჯობა‚ მამი!
მამას თავიც არ მიუბრუნებია.
– სად დაეხეტებოდი?
– ავღანეთში ვიყავი, მამი‚ ჯარში...
***
ორი თანაკლასელი შეხვდა‚ მოიკითხეს ერთმანეთი‚ მოიგონეს სხვებიც.
– ბიჭო‚ გელა გახსოვს?
– რომელი‚ ძაღლებს და კატებს რომ აწვალებდა? როგორ არა.
– ჰო‚ ცუდი ამბავი დაემართა‚ სამსახური დაკარგა... სიკვდილით დასჯა ხომ გააუქმეს და ახლა სტომატოლოგის ადგილს ეძებს.
***
განცხადება გაზეთში:
„გავიცნობ მამაკაცს‚ მდიდარს‚ საცხოვრებელი ფართით უზრუნველყოფილს‚ ცუდი ჩვევების‚ ღარიბი ნათესავების‚ წინა ქორწინებიდან შვილებისა და სხვა პრობლემების გარეშე... უბრალოდ‚ მინდა შევხედო.“
***
სუპერმარკეტში ლამაზ ქალთან მიდის მამაკაცი და ეუბნება:
– თუ შეიძლება‚ რამდენიმე წუთით დამელაპარაკეთ‚ ძალიან გთხოვთ‚ იცით‚ ცოლი დავკარგე და...
– მერე‚ მაინცდამაინც მე რატომ უნდა დამელაპარაკოთ?
– რამდენჯერაც ლამაზ ქალს დაველაპარაკე‚ მაშინვე იქ გაჩნდა...
***
მაღაზიაში პატარა ბიჭი გამყიდველს მიმართავს:
– თუ შეიძლება‚ ურიგოდ გამიშვით‚ მამას გაუჭირდა და მოუთმენლად მელოდება.
– კარგი‚ ბიჭუნა და რა მოგცე?
– ტუალეტის ქაღალდი.
***
რუსმა რეჟისორებმა გადაწყვიტეს‚ გაეთვალისწინებინათ მოქალაქეთა სურვილი‚ გავიდნენ ქუჩაში და პირველივე შემხვედრს ჰკითხეს:
– რა ჯობია დავდგათ – დრამა თუ კომედია?
– უკეთესი იქნება – ბოთლი.
***
„დიდება საბჭოთა ხალხს‚ კომუნიზმისა და კაპიტალიზმის მშენებელს‚ იმიტომ რომ ვერც ერთი ვერ ააშენეს!“
***
ბილბორდი ავარიულად საშიშ მონაკვეთზე:
„არ დაამუხრუჭო‚ წაუსნიკერსე!“
***
– მიხო‚ შავი შარვალ-კოსტიუმი არა გაქვს‚ ბიძა გარდამეცვალა..
– ო‚ თუ ბიძა გარდაგეცვალა... წაიღე...
გავიდა ერთი თვე‚ ვანუა კოსტიუმს არ უბრუნებს. მიადგა მიხო:
– ჯო‚ ერთი თვე გავიდა‚ სად არის ჩემი კოსტიუმი?
– ხომ გითხარი‚ ბიძა გარდამეცვალა-მეთქი‚ ჰოდა იმ კოსტიუმით დავასაფლავეთ კიდეც...
***
მისი კოცნა მოგაგონებდათ თბილ არაყს‚ რომელიც საფერფლეს გამოავლეს.