„საფირმო ნომერი“

ჩვენს ქვეგანყოფილებაში ერთი უმცროსი ლეიტენანტი მუშაობდა, ვინმე ვარლამ ტლაშაძე. დიდი ინტელექტითა და გამჭრიახობით ვერ დაიკვეხნიდა, მაგრამ „რკინის მარწუხები“ ჰქონდა. თუკი ვინმეს ჩაავლებდა, ბოლომდე არ მოეშვებოდა და, რომ იტყვიან, ქვასაც კი გამოადენდა წვენს. ამიტომ ტლაშაძეს ძირითადად ამ მიზნისთვის იყენებდნენ და ყველა იმ პატიმარს, ვინც არ ტყდებოდა, მასთან აგზავნიდნენ. მას ერთი „საფირმო ნომერი“ ჰქონდა. დაკავებულს უზარმაზარ, ცეცხლგამძლე სეიფში ამწყვდევდა. შემდეგ გასაღებით კეტავდა და გასაღებითვე გარედან უკაკუნებდა რკინას. ეს კი იმდენად ძლიერად მოქმედებდა სეიფში გამომწყვდეულზე, რომ მაქსიმუმ, 10 წუთის შემდეგ, ყველანი ტყდებოდნენ და ჩვენებას იძლეოდნენ.

მე და ტლაშაძე ერთ კაბინეტში ვისხედით. თუმცა, მის დაკითხვას არასოდეს ვესწრებოდი, ყოველთვის გარეთ გავდიოდი.

ერთ დილას მე და ტლაშაძე კაბინეტში ვსხედვართ და იმაზე ვბჭობთ, როგორი იქნება ჩვენი მილიციის ახალი უფროსი, რომელიც იმ დღეს პირველად უნდა მოსულიყო სამსახურში.

უცებ ტლაშაძეს ვიღაცამ დაურეკა და საუბარი რომ დასრულდა, მითხრა:

– სამძებროს უფროსმა ერთი კაცის დაკითხვა დამავალა ჩემებურად. შენ მაინც არ ჩერდები აქ, ბარემ წადი მასთან და ის კაცი აქამდე მოაცილე. შენ კი, ნუ შემოხვალ და უკან გაბრუნდი.

მე ავდექი და სამძებროს უფროსის კაბინეტში წავედი. ის კაცი იქ დამხვდა, მაგრამ სამძებროს უფროსმა თხუთმეტი წუთით გამაჩერა და მხოლოდ ამის შემდეგ გამატანა დასაკითხი ობიექტი ტლაშაძესთან. კაბინეტთან რომ მივედი, გამახსენდა, სიგარეტი რომ დამრჩა და პირველი შევედი ოთახში. ტლაშაძე სეიფთან იდგა და გასაღებით უკაკუნებდა რკინაზე. სეიფის შიგნიდან კი ენით აუწერელი გინება და ყვირილი გამოდიოდა. ვარლამმა რომ დამინახა, მითხრა:

– კერკეტი კაკალი ჩანს შენი მოყვანილი კაცი. აგერ უკვე 20 წუთია „ვაკაჩავებ“, მაგრამ არ ტყდება.

– ვის „აკაჩავებ“? ის, ვინც უნდა დაკითხო, გარეთ გელოდება.

ერთი სიტყვით, გაფითრებულმა ტლაშაძემ სეიფი გააღო და იქიდან შეძრწუნებული ჩვენი მილიციის ახალი უფროსი გამოიყვანა.

ახალ უფროსს, თურმე, ტლაშაძის ოთახში შეუხედავს. მან კი ხელი სტაცა, სამოქალაქო ფორმაში გამოწყობილი პოდპოლკოვნიკი სეიფში შეაგდო და გულწრფელ აღიარებას სთხოვდა.

ყველაზე საოცარი კი ის იყო, რომ ახალმა უფროსმა ტლაშაძე სამსახურში დატოვა.

პოლკოვნიკ სანდრო ერაძის

ნაამბობის მიხედვით მოამზადა

ნიკა ლაშაურმა