გია მურღულიას კოლექციიდან
– გუშინ სახლში შევედი და შემთხვევით ცოლი ქურდი მეგონა, ფანჯრიდან ვაგდებდი და დიდი წივილ-კივილი იყო.
– ეგ რა არის, გუშინ მე ქურდი შემთხვევით ცოლი მეგონა და წივილ-კივილი იქ უნდა გენახა!
***
– ექიმო, ეს თქვენ მომაკერეთ თავი ავტოკატასტროფის შემდეგ?
– დიახ. პრეტენზია გაქვთ ნაკერთან?
– არა. მშვენიერი ნაკერია, მაგრამ თავი ჩემი არ არის.
***
– ილარიონ, ქალთევზა ქალია თუ თევზი?
– გააჩნია, მამა, გშია თუ...
***
სვანს სთხოვეს, ბავშვი მოგვინათლეო.
– მაგ საქმისა, აბა, მე რა ვიცი – ჩემიც სხვას მოვანათვლინე!
***
– ინდოეთში მოვინადირე, – ყვება მასპინძელი და კედელზე გაკრულ ვეფხვის ტყავზე მიუთითებს, – რაღაც მომენტში საკითხი ისე დადგა, ან მე უნდა ვყოფილიყავი, ან ის...
– სწორი არჩევანი გაგიკეთებია, კედლის მოსართავად ვეფხვი სჯობს...
***
სანაპიროზე მოწყენით იჯდა სამთავიანი გველეშაპი და სამ ხმაში მღეროდა.
***
სვანი სიცრუის დეტექტორზე მიაერთეს. უხსნიან:
– თუ ტყუილს იტყვი, წითელი აინთება, თუ სიმართლეს – მწვანე.
– გაიგე?
– გავიგე!
და წითელი ნათურა აინთო.
***
განცხადება:
„სიმპათიური, შეძლებული მამაკაცი ეძებს უანგარო წმინდა და დიდ სიყვარულს – თვეში ერთხელ”.
***
მასწავლებელი საშინაო დავალებას ამოწმებს:
– რატომ არ ისწავლე გაკვეთილი?
– ფეხი ვიღრძე.
– დაჯექი, ორი! შენ რაღატომ არ ისწავლე გაკვეთილი?
– ბებია ავად გახდა.
– დაჯექი, ორი. შენ?
– ძმა ციხიდან გამოვიდა.
– ძმით რას მაშინებ, დაჯექი, სამი.
***
– სად დაკარგა ამ ხალხმა კულტურა. გამოვდივარ გუშინ რესტორნიდან და ვიღაც არამზადამ ყურზე დამადგა ფეხი.
***
ცოლი ეკითხება ქმარს:
– ძვირფასო, რა არის კუდუსუნი?
– ადგილი, სადაც ხერხემალი თავდება. ცოლმა გაკვირვებით კეფა მოიქექა:
– უცნაურია, მე მაგ ადგილას თავი მაქვს...
***
– მაშ ასე, განსასჯელო, საბოლოო სიტყვა, გთხოვთ.
– შეიძლება წავიკითხო?
– რა თქმა უნდა, წაიკითხეთ.
– დამპირდით, რომ არ გამაწყვეტინებთ.
– კარგით, გპირდებით. ოღონდ – სწრაფად.
– კონსტანტინე გამსახურდია: „დავით აღმაშენებელი”, ტომი პირველში...