გია მურღულიას კოლექციიდან
***
მიხო ეუბნება მაროს:
– მაროო, ბაყაყსა სათვალე აქვს?
– არა.
– მაშინ დედაშენი იხრჩობა ჭაობში.
***
ბარში:
– აი, შენ, მაგალითად, რატომ სვამ?
– იმიტომ რომ, დავივიწყო!
– რა?
– აღარ მახსოვს...
***
– შენი ცოლი სამზარეულოში როგორია?
– რა უშნოც სხვა ოთახებშია, სამზარეულოშიც ისეთია!
***
– ძვირფასო, მიყიდი ხალიჩას?
– ცოცხითაც კარგად გაფრინდები!
***
– ექიმო, რა სიმპტომები ახასიათებს სკლეროზს?
– გუშინ ხომ ჩამოგითვალეთ!
***
– რა გტკივა ძამა?
– გული, წელი, მუხლები, თავიც...
– კიდე, კიდე?
– ჰოდა, რაცხა ისედაც ვერ ვარ კარგად.
***
მიცვალებულს შეასვენებენ ავტომანქანაში. პატარა ბავშვი გულამოსკვნილი ბღავის:
– არ წახვიდე, მამიკოო. არ დამტოვო, მამიკოო...
ორი ქალი:
– შეხედე, როგორ მისტირის საწყალი ბავშვი უბედურ მამას.
ამ დროს მანქანის მძღოლი გადმოვა და ბავშვს მოაძახებს:
– რა დაგემართა, შე შობელძაღლო, ხომ ხედავ, ადგილი არ მაქვს. მივიყვან ამ მკვდარს, ჩამოვალ და გაკატავებ მერე!
***
– სად მიგყავს, ჭიჭიკია, ეს ძაღლი?
– მესაათესთან.
– რა უნდა, ბიჭო ძაღლს მესაათესთან?
– ნადირობის დროს უკან რჩება.
***
– ზაქროო, ჰაი, ზაქროო! – უყვირის ჭიშკრიდან მიხო ბიძაშვილს.
– ცოტა ხმამაღლა დაუძახე, – გამოსძახა ზაქროს ცოლმა.
– ზაქროო! – ყბა აიხია მიხომ.
– უფრო ხმამაღლა, ისევ ეუბნება ცოლი.
– ზაქროო! – გასკდა მიხო.
– კიდევ ხმამაღლა!
– რა იყო, ქალო „პადვალშია“?
– არა, თბილისში წავიდა შაქრი საყიდლადა.
***
მიხო პანაშვიდზე მიდის და ჭირისუფალს ეკითხება:
– ჰალსტუხი რატომ არ უკეთია?
– არ უყვარდა საცოდავს.
– ჰმ, დედითქვენისამა, ბალზამზე ხომ გიჟდებოდა!
***
მიხო გაასამართლეს და ვირის გაუპატიურებისთვის კამჩატკაზე გადაასახლეს.
რომ მიჰყავდათ, ცოლს იმედიანად გაუღიმა:
– შენ არ იჯავრო, მარო, კამჩატკაზე თეთრ დათვს ვიხმარ და აქეთ არ გადმომასახლებენ?!
***
სვანს ლაკოსტას მაისური აცვია. მეორე სვანი ეკითხება:
– რა ნიანგი მოგიკვდა?!
***
– ილარიონ ბიძია, მართალია, რომ ნადირობისას დათვმა გიკბინა?
– კი, ბიძიკო, მართალია.
– და, სად გიკბინა?
– მაი უკვე აღარაა მართალი.