ექვემდებარება თუ არა მიომა მკურნალობას და როდის ხდება ის ქალისთვის საშიში
საშვილოსნოს მიომა ქალის სასქესო ორგანოების საკმაოდ გავრცელებული დაავადებაა. ქალის საშვილოსნო – კუნთოვანი ღრუ ორგანოა. თავად კუნთოვანი ქსოვილი შიგნიდან ამოფენილია ლორწოვანი გარსით, ხოლო გარედან დაფარულია შემაერთებელი ქსოვილით, მიომა კი ქსოვილში განვითარებული კეთილთვისებიანი სიმსივნური წარმონაქმნია. ის მკვრივი და კვანძიანია, გამოყოფილია გარშემო მყოფი ქსოვილებისგან.
საშვილოსნოს მიომა შეიძლება იყოს სხვადასხვა ზომისა და ფორმის. მიომას კუნთოვანი კვანძი საშვილოსნოს გარდა სხვა ადგილებშიც ვითარდება, მაგალითად, საშვილოსნოს მილებში, იოგებში და ასე შემდეგ.
განასხვავებენ მიომის სამ ფორმას, კერძოდ: ინტერსტიციურს, როცა მიომა საშვილოსნოს კედლის სისქეშია მოთავსებული; სუბმუკოზურს, როცა კვანძი ლორწოვანი გარსის ქვეშ იზრდება და სუბსეროზულს, როცა მიომური წარმონაქმნი მიმართულია გარეთა შემაერთებელი ქსოვილისკენ.
მსგავსი სიმსივნის განვითარების კონკრეტული მიზეზი ჯერჯერობით უცნობია. მის ჩამოყალიბებაში მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ორგანიზმში ჰორმონების ბალანსის დარღვევა. მიომური კვანძის განვითარებას, ზოგი ექიმის აზრით, იწვევს ქალის სასქესო ჰორმონი – ესტროგენი, კერძოდ, მისი ჭარბი გამომუშავება.
ასევე, საშვილოსნოს მიომის განვითარებას ხელს უწყობს სასქესო ორგანოების ანთებითი ხასიათის დაზიანებები, ხშირი აბორტები და მემკვიდრეობითი ფაქტორი.
როცა მიომის დროს იწყება ტკივილი, ეს იმაზე მიანიშნებს, რომ სიმსივნური კვანძი დიდი ზომისაა და ის აწვება სხვა ორგანოებს, აფერხებს მათ მუშაობას, ან, თავად კვანძში დაირღვა სისხლის მიმოქცევა, განვითარდა ქსოვილების კვდომა და ასე შემდეგ.
დიდი ზომის კვანძის საშარდე ბუშტზე ზეწოლისას შარდვა საგრძნობლად გაძნელებულია, სწორ ნაწლავზე ზეწოლა კი იწვევს შეკრულობას.
მიომა ხშირად არის უშვილობის მიზეზი, ფეხმძიმობის დროს კი სიმსივნური წარმონაქმნი ხელს უშლის ნაყოფის სწორ განვითარებას და ხშირად მუცლის მოშლის მიზეზი ხდება.
მიომის მკურნალობა მიმდინარეობს ჰორმონალური პრეპარატებით ან მას საერთოდ ამოკვეთენ. მკურნალობა ინიშნება იმის მიხედვით, თუ რა ზომისაა მიომა, სად მდებარეობს ის, რა ასაკის არის ქალი და ასე შემდეგ. ხშირად კი, მცირე ზომის სიმსივნის არსებობისას, სწორი მკურნალობის შემთხვევაში, კვანძი ძალიან მალე, თავისთავად ქრება და არც კვალს ტოვებს.