იოსებ ბესარიონის ძე სტალინი ის ადამიანია, რომელმაც რუსეთი განადგურებას გადაარჩინა. ეს ისტორიულად დამტკიცებული ფაქტია და წყალი არ გაუვა... ისტორიულ მეცნიერებათა დოქტორი რუდოლფ შნიდერმანი წერს: „ყოველგვარი გადაჭარბების გარეშე, მთელი პასუხისმგებლობით ვაცხადებ, რომ სტალინი რუსეთის მხსნელია. ეს უზარმაზარი და უმდიდრესი ქვეყანა, მისი ხალხი, კერძოდ კი, რუსი ერი, სრული გაღატაკებისა და განადგურებისგან იხსნა ადამიანმა, რომლის სახელია იოსებ სტალინი. ქრონოლოგიურად რომ მივყვეთ და ყველაფერი სწორად გავაანალიზოთ, მივიღებთ ასეთ ისტორიულ-პოლიტიკურ სქემას: ეგრეთ წოდებული, დასავლური სამყარო ჯერ კიდევ პეტრე პირველის იმპერატორობის ხანიდან რუსეთის დაპყრობა-დაუფლებისკენ მიისწრაფვოდა, რომ ამ ქვეყნის აურაცხელ სიმდიდრეს დაუფლებოდა. ამ მიზნის მიღწევას ისინი სხვადასხვანაირად ცდილობდნენ – ხან ომით, ხან კი დიპლომატიური გზებით. პარადოქსი კი ისაა, რუსეთზე არაფერი ჭრიდა. მეტიც, ეს სახელმწიფო თავად ახორციელებდა დაპყრობებს და უფრო და უფრო ფართოვდებოდა, მდიდრდებოდა, ძლიერდებოდა და დასავლეთს მეტ თავის ტკივილს უჩენდა. ასე მივიდა ეს ქვეყანა მეოცე საუკუნემდე და 1917 წელს დასავლეთმა ძალიან დიდი ნაბიჯი გადადგა თავისი მიზნის განსახორციელებლად. რუსეთში ჯერ დაამხეს მონარქია, შემდგომ კი, სულაც, გაწყვიტეს მეფის ოჯახი და სანუკვარ მიზნამდე ერთი ნაბიჯიღა რჩებოდათ, თუმცა კოვზი ნაცარში ჩაუვარდათ.“ აკადემიკოსი დიმიტრი ლიხაჩოვი წერდა: „მეფის ოჯახის გაწყვეტითა და მართლმადიდებლობის განადგურებით დასავლეთი გეგმავდა, ორი საყრდენი გამოეცალა რუსეთის სახელმწიფოებრიობისთვის. მათი მიზნებისთვის ასეთი ქმედება აბსოლუტურად სწორი იყო. ხალხს უნდა დაეგმო, ერთი მხრივ, ღმერთი, მეორე მხრივ კი დაეკარგა სახელმწიფოებრიობის განცდა. აგრეთვე, გონზე მოსვლა რომ ვერ მოეხერხებინა, მუდმივ ქაოსში უნდა ყოფილიყო – მშიერი და ომის პირობებში. მეფის ოჯახის გაწყვეტას მართლმადიდებლური ტაძრების ნგრევა და ძარცვა მოჰყვა, სასტიკ სამოქალაქო ომს მილიონობით ადამიანი ეწირებოდა. ერთი სიტყვით, დასავლური გეგმა „სრული ბრუნვით“ მუშაობდა და მათთვის ყველაფერი რიგზე იყო, მაგრამ საქმეში სტალინი და მისი ჯგუფი ჩაერთო და დასავლური გეგმა ჯერ შეანელეს, შემდგომ კი გაანეიტრალეს და დაიწყო ისეთი რადიკალური შემობრუნების პროცესი, რაც არამც თუ რუსეთის, არამედ მსოფლიო ისტორიაშიც კი არ განხორციელებულა. მთელი ამ პროცესის შემოქმედი და განმახორციელებელი კი, პირველ რიგში, სწორედ, სტალინი და მისი გუნდი იყო“.

  ცნობილი ფაქტია, რომ იოსებ სტალინი იყო ერთადერთი ადამიანი მთელ პოლიტბიუროში, რომელმაც პრინციპულად გაილაშქრა მეფის ოჯახის სიკვდილით დასჯის წინააღმდეგ და ამას ხმა არ მისცა. მეტიც, სტალინი, უკვე გამოტანილი განაჩენის შეცვლას ცდილობდა და ლენინს ამის თაობაზე საათობით ელაპარაკებოდა. თუმცა ტროცკიმ სასწრაფოდ და მალულად დაავალა თავის ჯალათებს ამის გაკეთება და სანამ სტალინი ლენინს საპირისპიროში არწმუნებდა და თითქმის გადააფიქრებინა ეს საშინელება, ტროცკის ჯალათებმა მეფე და მისი ოჯახი გაწყვიტეს... ვიაჩესლავ მოლოტოვი იხსენებდა: „ტროცკისთან და ტროცკიზმთან ბრძოლას ახლა, ამ გაგანია „პერესტროიკის“ დროს, ისე ხატავენ, როგორც საშინელ დანაშაულს. არადა, მთელი პასუხისმგებლობით ვაცხადებ, რომ ეს იყო ბრძოლა რუსეთის გადარჩენისთვის, არც მეტი და არც ნაკლები. ამიტომ, სტალინმა ურყევი პოზიცია დაიკავა და მთელი თავისი ნებისყოფის მობილიზება მოახდინა. დაგვრაზმა მომხრეები და ჩვენ მოვიგეთ ეს სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლა. ტროცკი რუსეთს იმ ფიჩხად თვლიდა, რომელიც მსოფლიო რევოლუციის კოცონებისთვის უნდა შეენთო და უფრო დიდი ცეცხლი გაეჩაღებინა. სწორედ, ამიტომ გაჰყვიროდა ეს ნაძირალა მსოფლიო რევოლუციაზე. პატიოსან, გაუნათლებელ ხალხს გონებას ურევდა და რუსეთი დაღუპვისკენ მიჰყავდა, მაგრამ სტალინს შეეჯახა და გაანადგურა... მარტო ის რად ღირს, რომ 1918 წლის 20 მარტს, ტროცკის დავალებით, გაიძარცვა კრემლი – გაიტაცეს, ძირითადად, ის უნიკალური და უძვირფასესი განძი, რომელსაც რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესია 600 წლის განმავლობაში აგროვებდა და ინახავდა. ყველაზე მცირე შეფასებით, ეს განძი 1918 წელს 1 მილიარდ 500 მილიონი დოლარი ღირდა (დღესდღეობით მისი ფასი 200-ჯერ მეტია). ეს სიმდიდრე ტროცკიმ ამერიკის შეერთებულ შტატებში გადააგზავნა და მათ ტროცკის სპონსორი ბანკირების სარდაფებში დაიდეს ბინა. ეს იყო ტროცკის მიერ ვალის გადახდა მათთვის, თითქოსდა რევოლუციის დაფინანსების სანაცვლოდ. თუმცა, სტალინმა ხელში არ ჩაუგდო რუსეთი და დამარცხებული ტროცკი ქვეყნიდან გააძევა“.

  გარდა ამისა, სტალინმა შეაჩერა ეკლესიების რბევა-დანგრევა და ძარცვა. შემდგომ კი მოიგერია დასავლეთის მიერ გამოგზავნილი ჰიტლერი და ისიც დაამარცხა. ქვეყანა ფერფლიდან აღადგინა და მას ისეთი სამხედრო ძლიერება შესძინა, რომ თანამედროვე რუსეთი დღემდე, სწორედ, მისი წყალობით  სულდგმულობს. აი, ეს მისია განახორციელა სტალინმა რუსეთისთვის და ამიტომ არ უყვართ საბჭოთა ბელადი დასავლეთში. რუსები კი სტალინის ლანძღვის მაგივრად, მის ხატზე უნდა ლოცულობდნენ.“