ბელა ალანია: ჩემი და შალვას თანაცხოვრების 28 წელი ჩვენთვის 28 ბედნიერი გაზაფხული იყო და მადლობა უფალს, ამ ერთობისთვის. იყო დაუღალავი ბრძოლებიც, ბევრი წყენა, ტკივილი... 28 წლის განმავლობაში, ყოველდღე ვფიქრობდით და ვიბრძოდით, ვცხოვრობდით სიკეთის აღმოსაჩენად თუ დასათესად. ღმერთის დიდი წყალობაა, რომ გვყავს ორი შვილი – ჩვენი დიდი სიყვარულის ნაყოფი. მართლა ბედნიერი ვარ ამ 28 წლის, რადგან ეს იყო 28-წლიანი სიყვარული.

– გეთანხმებით, ქალი მაშინაა ბედნიერი, როცა მის გვერდით მყოფ მამაკაცს მისი დანახვა შეუძლია. მე დანახვაში ვგულისხმობ სილამაზეს, ქალურობას, მზრუნველობას, როცა ეს ყველაფერი არ იკარგება და ერთ ლამაზ კალათაში გროვდება, რომელსაც შენი ცხოვრების მამაკაცი ხედავს, გრძნობს და აფასებს. მე, მანამდე ვიქნები „ბელა გოგო“, სანამ ჩემი ქმრის თვალებში დავინახავ სიყვარულს და იმის მზაობას, რომ მე მისთვის, წლების გაღმა დავრჩი... მის თვალებში მუდმივად ვკითხულობ, რომ მე მისთვის პირველი შეხვედრის წუთში, ქორწინების პირველი თვეებისა თუ წლების განცდილ რეალობაში დავრჩი. მის თვალებში ჩახედვისას თითქოს წარსულში ვბრუნდები. და, სანამ შემიძლია, მის თვალებში წავიკითხო, რომ ჩვენთვის დრო გაჩერდა და დარჩა ზუსტად იმ 28 წლის წინანდელ ჩვენი შეხვედრის წამში, მანამდე შემიძლია, ვთქვა, რომ მე მისთვის ვარ „ბელა გოგო“. და, მინდა, ასეთად კიდევ ბევრი წელი დავრჩე.

– შალვა ბუნებით იმდენად კეთილშობილია, სიძულვილი არ შეუძლია. დამიჯერეთ, მაშინაც კი, როცა სარკაზმად იყენებს თავის იუმორს და პოლიტიკური ოპონენტების მიმართ მწვავედ საუბრობს, ისინიც კი არ სძულს. ეს სიძულვილის ენა არ არის, უბრალოდ, ეს ჩვენი სამშობლოს სიყვარულითაა გამოწვეული. არ არის მისი ცხოვრების თვითმიზანი, იყოს მწვავე და რადიკალურად აკრიტიკოს პოლიტიკოსები. ეს გამოწვეულია იმ რეალობით, სადაც ვცხოვრობთ. სახლში კარდინალურად განსხვავებულია. ოჯახში ის ეძებს სიმშვიდეს, სიმყუდროვეს, იდილიას. სახლი მისთვის თავშესაფარია, სადაც მწვავე ვერ იქნება. თუმცა, მისგან ოჯახის წევრებიც ვიღებთ შენიშვნებს, თუმცა, დაუმსახურებელს – არა (იცინის).

– დიახ, მიწევს ნეგატიური კომენტარების წაკითხვა. ამ დროს ზოგი კორექტულია, ზოგიც – არა. რთულია, წაიკითხო, გადაამუშავო გონებაში და არ წამოეგო პროვოკაციებს. მე ჩემი ემოციების მართვა შემიძლია, თან ჰუმანური ადამიანიც ვარ. შემიძლია, ეს ყველაფერი წავიკითხო, ამ ტექსტის ავტორი შემხვდეს მეორე დღეს და არც კი შევიმჩნიო, რომ წავიკითხე და ვიცი. ვერ მოვთხოვთ ყველას, იყოს ჩვენი მომხრე, თუმცა, სასურველია, პოლიტიკური კულტურა დაიხვეწოს და ერთმანეთს პირადი შეურაცხყოფა არ მივაყენოთ. განსხვავებული აზროვნების ადამიანებმა თანაცხოვრება უნდა ვისწავლოთ. კომენტარებში ათას რამეს წერენ, თავად ვნახე შეურაცხმყოფელი კომენტარები, თუმცა, მისი ავტორები, ეგრეთ წოდებული, ტროლები და ბოტები, დაქირავებული ადამიანები აღმოჩნდნენ, რომლებიც გარკვეული თანხის ფასად ცდილობენ, „სამუშაო“ შეასრულონ. როცა აცნობიერებ, რომ მას აქვს ერთი მისია – გაგინოს იმისთვის, რომ უხდიან, რა უნდა უპასუხო მის ნეგატიურ და შეურაცხმყოფელ კომენტარებს? მათ მიმართ აგრესია კი არ მიჩნდება, უბრალოდ, მეცოდებიან. თურმე, ფულს რამდენი რამ შესძლებია. ახლა ჩემი ვაჟიც, ბექაც, შემოვიდა პოლიტიკაში და ბუნებრივია, მის მიმართც წამოვიდა აგრესია.

– ნუღარ მკითხავთ (იცინის). სიმართლე გითხრათ, ბექა მენანება პოლიტიკისთვის, რადგან შალვასთან, როგორც პოლიტიკოსთან, თანაცხოვრების წლები, ბევრ სიხარულთან ერთად, ტკივილიანიც იყო. იყო ბევრი უსამრთლობა, ცრუ ბრალდებები, ტკივილი და ეს ყველაფერი უკვალოდ არ დარჩა, მის ჯანმრთელობაზეც აისახა – გულის ოპერაციამდე მივიდა.  არ მინდოდა, იგივე გულისტკივილი, ბექასაც განეცადა და სულ ვეუბნებოდი, არ არის ეს გზა ადვილი გასავლელი-მეთქი, მაგრამ, იმდენად უყვარს მამამისი, ალბათ, ამიტომაც გადაწყვიტა მის გვერდით დგომა. როცა პოლიტიკაში მიდიხარ, შინაგანადაც ძლიერი უნდა იყო და ამტანი. ამ მხრივ, ბექაც შალვას ჰგავს.

– შალვა ფშაველია და მისი შემხედვრე სულ ვამბობ, რომ რომანტიზმი ფშავლების მოგონილია (იცინის). პირად ურთიერთობებში უხეში არ არის, თუმცა, ხანდახან ყურს მჭრის ხოლმე მისი რადიკალიზმი და ვეუბნები: ასე მწარედ არ გინდა-მეთქი (იცინის). ყველაფერს განვიცდი, ყველა მისი სიტყვა და მთლიანად პოლიტიკური ცხოვრება, მისი ყველა დღე, ქმედება, სიტყვა, ლანძღვა, გინება, ქებაც და დიდებაც ჩემს გულზე გადადის, სხვანაირად ვერც იქნება. გამოხატვის ფორმები ზოგჯერ რადიკალური აქვს, მაგრამ ესეც მესმის – როცა ხედავ, ქვეყანაში რაც ხდება, სოციალურად როგორი რთული ფონია, ემოციების მართვა რთულია.

– შალვამ ისეთი თემები წამოწია წინ, ასეთი მუქარა არ გამკვირვებია. რთულია, იმის მშვიდად წაკითხვა და გაანალიზება, როცა მას შუბლის გახვრეტით ემუქრებიან. თუმცა, როცა ადამიანი პოლიტიკაშია, შიში მუდმივად არის და არც მე ვარ გამონაკლისი. კიდევ ვამბობ, 28 წლის განმავლობაში ბევრი მუქარა მომისმენია, თუმცა, ამის შეჩვევა შეუძლებელია. ითრგუნები, იწყებ საკუთარ თავთან ბრძოლას, რომ შიშმა არ აგიტანოს და იყო ძლიერი და იმედიანი. მე მეშინია, მაგრამ შალვა შეჩვეულია ამ ყველაფერს, მსგავსი მუქარები არ არის ახალი მისთვის. თავად მიმალავს, არ უნდა, რომ მუქარა და ლანღვა წავიკითხო. მაგრამ რა დაიმალება? უბრალოდ, ვიღაცა რომ ემუქრება შენი ქვეყნის მოქალაქეს, ამაზე რეაგირება სახელმწიფომ ხომ უნდა მოახდინოს?