სალომე ჩიტაძე: ზაფხულის, ზღვისა და მზის ადამიანი ვარ. ვერ წარმომიდგენია, ვინმეს ზაფხული არ უყვარდეს. ეს ის პერიოდია, როცა სხვანაირი ენერგეტიკით ივსები და იმუხტები. ზოდიაქოთი „ლომი“ ვარ და ამ სეზონის ენერგეტიკა და მუხტი ნამდვილად მჭირდება. მსოფლიოში შექმნილი სიტუაციის გამო კორპორატიულები, ქორწილები და ბანკეტები არ იყო, მაგრამ, მაინც ბევრი კონცერტი მქონდა თბილისსა და ბათუმში და  აქტიური ზაფხული ახლაც გრძელდება ჩემთვის.

– ჩემს დაბადების დღეს ბათუმში შევხვდი. რასაკვირველია, იყო სიურპრიზებიც და ფეიერვერკებიც. უამრავი მილოცვა მივიღე უცხო ადამიანებისგანაც სოციალურ ქსელში, სცენაზეც ამომივარდნენ (იცინის). ბათუმში ჩემს დაბადების დღეზე კონცერტი მქონდა, დედაჩემი ამოვიდა სცენაზე და ამას ნამდვილად არ ველოდი (იცინის). განსხვავებული დაბადების დღე მქონდა, ისეთი, რომ არ დამავიწყდება. ზოგადად, მიყვარს ჩემი დაბადების დღე და მისი აღნიშვნა ჩემს საყვარელ ადამიანებთან ერთად. ამ დღეს მიღებული ენერგია წლიდან წლამდე, დაბადების დღიდან დაბადების დღემდე მყოფნის.

– დიახ, ლელა ნამდვილად ჩემი მეორე დედაა. მისგან სითბო, სიყვარული და სიურპრიზები არასოდეს მაკლია. მასთან ერთად, ხშირად მიწევს სცენაზე დგომა და ეს ადამიანი, ჩემთვის ნამდვილად მისაბაძი და სამაგალითოა. ძალიან შრომისმოყვარეა, მონდომებული და პროფესიონალი. მინდა, ჩემს პროფესიაში ზუსტად მისნაირი ვიყო. ხშირად ვეკითხები რჩევებს, ისიც მარიგებს და მის გემოვნებას ვენდობი, თუნდაც ჩაცმაში.

– როცა ამ წყვილს ვუყურებ, მიჩნდება განცდა, რომ ადამიანს  შესაძლოა, ყოველ წამს გაუმართლოს, მაშინაც კი, როცა ყოველგვარი იმედი გადაწურული აქვს. მათი სიყვარულის შემხედვარე, მეც სიყვარული მინდება (იცინის). რთულია, ასეთ ადამიანებს უყურო და სიყვარული არ შეგიყვარდეს და არ მოგინდეს. მათ სიყვარულს ასეთ სახელს დავარქმევდი – გვირილა! და, ასეთი გვირილასაცით სიყვარული მეც მინდა, ვიპოვო და ცხოვრების ბოლომდე მქონდეს. მარტო მე კი არა, წრფელი, გიჟური და „გვირილასავით“ სიყვარული ყველას უნდა ჰქონდეს, მე გამონაკლისი არ ვარ.

– არა, შეყვარებული არ ვარ. უკარება არ ვარ, მაგრამ სიყვარულს თავისი დრო აქვს. ამისთვის რაღაც ნაბიჯების გადადგმაც გვიწევს და ურთიერთობა ისე ვერ შედგება, თუ რამე არ დათმე და კომპრომისზე არ წახვედი. შესაძლოა, სიყვარულის გამო, ცხოვრების შცვლა და გადაკეთებაც დაგჭირდეს და ამისთვისაც მზად უნდა იყო. თუმცა, ეს ყველაფერი ნორმების ფარგლებში უნდა ხდებოდეს და სწორედ, მეორე ნახევარმა უნდა გაჩუქოს ის თავისუფლება, რის უზრუნველყოფასაც თავად ვერ ახდენ.  

– ალბათ, ჩემი ფხუკიანი ხასიათის (იცინის).  ცოტა ეგოისტი ვარ და მინდა, სულ მეფერონ (იცინის). კი მეფერებიან, მაგრამ სულ ჩხუბი მაქვს დედასთან – სულ მინდა, მეფეროს. ასე რომ, ჩემთან ურთიერთობა არც რთულია და არც მარტივი. ალბათ, შეყვარებულს დათმობებზე წასვლა მომიწევს, თუმცა, ვინც სცენაზე დგომას ამიკრძალავს, ასეთი მამაკაცი გვერდით არ მეყოლება, სიყვარულზე ლაპარაკიც ზედმეტია. არის რაღაცები, რის დათმობაზეც ვერაფრის ფასად ვერ წავალ. არ მიყვარს, როცა ქალისა და კაცის უფლებას განასხვავებენ. ასე რომ, საყვარელმა მამაკაცმა ისეთი რამე არ უნდა მთხოვოს, რის დათმობაზეც, უბრალოდ, ვერ წავალ. სცენა ჩემი საყვარელი ადგილია, სიმღერა – ჩემი ცხოვრება და ეს განხილვის საგანი არ უნდა იყოს, არცერთი ურთიერთობის ფასად.

– გეთანხმებით, მე და დედა, ერთად გავიზარდეთ და მე და მაკას შესაშური ურთიერთობა გვაქვს. უფრო მეგობრები ვართ, ვიდრე დედა-შვილი. ყველას ჰგონია, მასთან გახსნილი ვარ, თუმცა, მორცხვი ვარ, რაღაც-რაღაცები დამიმალავს, ვერ მითქვამს. იმიტომ კი არა, რომ ვერ გამიგებს... უბრალოდ, არის საკითხები, რისი თქმაც მერიდება. ერთი შეხედვით თამამი გოგოს შთაბეჭდილებას ვტოვებ, მაგრამ საკმაოდ მორიდებული ვარ.

– მე არ ვთვლი, რომ მაკა ზამბახიძის შვილობა „ჩრდილია“ და, თუ „ჩრდილია“, მაშინ ყველაზე ნათელი. მე მიყვარს სცენა, სიმღერა და იმის გამო, რომ დედა ცნობადი მომღერალია, არასოდეს მიწევს დათმობასა და კომპრომისზე წასვლა. ასე რომ, მაკას შვილობა დისკომფორტს არ მიქმნის და არც ჩრდილში მიწევს ყოფნა მისი  პოპულარობის გამო.

– სხვათა შორის, მე პირიქით დამემართა – პანდემიის პერიოდში დავიკელი წონაში და რომ დამთავრდა, მერე მოვიმატე (იცინის). ახლა ვცდილობ და დაკლების პროცესში ვარ. მთელი კარადა გამოტენილი მაქვს პატარა ზომის ტანსაცმლით. მიყვარს საჭმელების კეთება. ხშირად ღამითაც ავმდგარვარ და გემრიელობა მომიმზადებია. მერე დიეტაც დამიცვია და ერთხელ, სამი დღე არაფერი ვჭამე და გულის წასვლამდე რომ მივედი, მივხვდი, შიმშილი ჩემი საქმე არ არის, ვთქვი: ისევ ჩემი კილოგრამები მირჩევნია გულის წასვლებს-მეთქი და გემრიელად ჭამა განვაგრძე (იცინის). თუ მომეწონა პატარა ზომის ტანსაცმელი, იმ იმედით ვყიდულობ, რომ დავიკლო და ჩავიცვა, მაგრამ არ მიშველა და უფრო დაპატარავდა (იცინის). მაკა ჩემზე გამხდარია, ჩამიჯდა წილში და ის იცვამს უმეტესობას.

– დიახ, ქულები მივიღე, სტუდენტი გავხდი, არ ვუღალატე ჩემს სიტყვებს და ვეტერინარულზე ჩავაბარე. ასე რომ, მომავალი ვეტერინარი ვარ. ვფიქრობ, მომღერლობასა და ვეტერინარობას, ერთმანეთს შევუთავსებ, რადგან, როცა გულით გინდა, ყველაფერი გამოგივა. როცა ქუჩაში მცნობენ, მაჩერებენ და სიყვარულს გამოხატავენ, მიხარია და იმედი მაქვს, ასეთივე საყვარელი ვეტერინარი ვიქნები მომავალში. იმედი მაქვს, სტუდენტობით ჩემთვის ცხოვრების ახალი ეტაპი დაიწყო – ყველაზე მაგარი და ახლა იწყება კარგი ამბები.