თამუნა ლეკვეიშვილი: ხშირად იმიჯის შეცვლა არ მიყვარს, თუმცა როლებისა და გადაღებების გამო იძულებული ვარ. იმდენად ხშირად მიწევს გარდასახვები, შეიძლება ამის გამოა, რომ ცხოვრებაში ნაკლებად მაქვს სურვილი, გარეგნობაში რამე შევიცვალო. როლებით გამოწვეული იმიჯის ცვლილებებით ვკმაყოფილდები და ყოველდღიურობაში მირჩევნია, რეალური თამუნა ვიყო.

– სკოლას რომ ვამთავრებდი, პრანჭვა მაშინ დავიწყე. პრანჭია ბავშვი ნამდვილად არ ვიყავი. თმა პირველად მეათე კლასში შევიღებე, მაკიაჟის გაკეთება კი სტუდენტობის დროს დავიწყე. რაც შეეხება ექსპერიმენტებსა და სინანულს – ერთხელ თმა მოკლედ შევიჭერი, გავიღიავე და გავხდი „რიჟა“. არ მომეწონა, გადავიღებე წითლად. არც ეს მომეწონა და გადავიღებე ბადრიჯნისფრად, ვერ მოვიხდინე და შევიღებე შავად. მივხვდი, არცერთი არ მიხდება და ბოლოს, ისევ ჩემი თმა გავიზარდე და გავხდი წაბლისფერთმიანი. მაგრამ ექსპერიმენტებმა და გადაბმულად ბევრჯერ შეღებვამ თმა ისე დამიზიანა და დამიწვა, ისევ შეჭრა მომიხდა. მოკლე თმაში კი არ ვგავდი ძველ თამუნას და მომწონდა. მერე, ესეც მომბეზრდა და იმის მერე მოკლედ აღარასოდეს შემიჭრია.

– მგონი, თამუნას, ანუ საკუთარ თავს რომ არ ჰგავხარ, შენი თავი ისეთი იმიჯით უფრო მოგწონს

– გადაღებების დროს, თავზე რომ სხვადასხვა ფერისა და სტილის პარიკები მადევს, ძალიან მომწონს. ვარდისფერი პარიკი ისე მოვიხდინე, ვიფიქრე, ხომ არ შევიღებო-მეთქი, მაგრამ ამ ფერს და სტილს „ჩოლკა“ უხდება. მე კი ბუნებრივი თმა ხვეული მაქვს და ყოველ დღე ამის დაყენება გამორიცხულია. ვერ დავივარცხნი და თან, ვარდისფერი თმა რთულად მოსავლელია. ყოველ კვირაში ვერ შევიღებავ და ამიტომ არ გავრისკე, თორემ ძალიან მომწონს.

– თავიდან, სანამ გავიაზრებდი და მივიღებდი ჩემს სხეულს ისეთს, როგორიც არის, კომპლექსები მქონდა. დიდი ზომის ტანსაცმელი მეცვა და ბეჭებში მოხრილი დავდიოდი, რომ მკერდი წინა პლანზე არ ყოფილიყო (იცინის). აი, სკოლას რომ ვამთავრებდი, პრანჭვა და კომლექსების მოხსნა ერთდროულად მოხდა.

– წონაში ორსულობის გამო მოვიმატე. სამი ბავშვი მიყოლებით გავაჩინე. ისე ვრჩებოდი ორსულად, წინა ბავშვის დროს მომატებული წონა არ მქონდა დაკლებული. წონაზე წონა ემატებოდა და საკმაოდ მოვიმატე. მოკლედ, რაც კი არსებობს, ყველა დიეტა დაცული მაქვს, „სასიკვდილო“ დიეტების ჩათვლით (იცინის). ბოლოს მივხვდი, ცილების დიეტა ცოტა ბოსტნეულით, ყველაზე კარგად მახდუნებს, ანუ სწორი და ჯანსაღი კვება. ერთი პერიოდი ვვარჯიშობდი და კარგი შედეგიც მქონდა, ფორმები შემეცვალა, თუმცა დროის უქონლობის გამო შევწყვიტე და ვეღარ გავაგრძელე.

– დიეტის დროს ტვინი მეფანტება. ათი დღის წინ დავიწყე მორიგი „სასიკვდილო“ დიეტის დაცვა, ძალიან ცოტას ვჭამდი, მეხუთე დღეს აბაზანიდან გამოვდიოდი და მივხვდი, გული მიმდიოდა. ჩავიმუხლე და წაქცევას გადავურჩი. რამდენიმე წამი გათიშული ვიყავი და ძლივს მოვსულიერდი. წამოვწექი, ფეხები მაღლა ავწიე და საკუთარი გულწასული თავი თავადვე მოვაბრუნე ამქვეყნად (იცინის). ჰოდა, რომ მივხვდი მოვსულიერდი, შევედი სამზარეულოში და კარგად ვჭამე (იცინის). დიეტაზე რომ ვიყავი, ბევრჯერ, მაგარ სუფრასთან მოვმხვდარვარ, მაგრამ თავი შემიკავებია, მომითოკია და დიეტა არ დამირღვევია. ნებისყოფა მყოფნის და ამ ბოლო დროსაც რომ დავიკელი, ესეც ჩემი ნებისყოფის დამსახურებაა.

– ბევრჯერ მიყიდია ერთი ან ორი ზომით პატარა ტანსაცმელი, იმის ხათრით დავმჯდარვარ დიეტაზე, დამიკლია და ჩამიცვამს. ახლაც, ერთი კაბა მაქვს ნაყიდი, ვერ ვეტევი, ჩამოკიდებული მაქვს, ვუყურებ და თავს ვიკლავ დიეტით (იცინის).

– წარმატებას რომ მიაღწიო, იღბალი ძალიან მნიშვნელოვანია, ამასთან ერთად, შრომისუნარიანობაც და ნიჭი – თავისთავად. ისე არაფერი გამოდის. მშიშარაც არ ვარ და რისკზეც წავსულვარ. თუნდაც, „მთავარ არხზე“ წამოსვლა. ძალიან დიდი რისკი იყო – არ არსებობდა არაფერი, ფაქტობრივად, მინდორში წამოვედი, მაგრამ პრინციპები და შეხედულებები ასე მოითხოვდა. ზოგადად, ოცნებები ამისრულდა, მაგრამ ერთი ოცნება მაინც დამრჩა – მინდა, როგორც მუსიკოსმა, ჩემი ნაწარმოებები გამოვიტანო ფართო მსმენელის წინაშე და ახალიც შევქმნა. სხვა მხრივ, ნამდვილად გამართლებული ცხოვრება მაქვს. დიდი ბედნიერებაა, როცა ქუჩაში უცხო ადამიანი მიღიმის. ხალხის სიყვარული შეუფასებელი სიმდიდრეა ჩემთვის, რასაც ყოველდღე ვგრძნობ, ამასთანავე, მაქვს კარგი ოჯახი, გადასარევი შვილები და მეუღლე და კარიერაშიც იღბლიანი ავღმოვჩნდი. ცნობადობას კი არასოდეს შეუქმნია დისკომფორტი, შევეჩვიე, უბრალოდ, „ჩარჩოში“ ვზივარ. ბედნიერი ვარ, ამდენ სიყვარულს რომ ვგრძნობ.

– გარდასახვები იმ შემთხვევაშია რთული, როცა ერთ ჩაწერაზე ხუთი სკეტჩი იწერება. როცა მიწევს მკლავზე მოგდებული წნევის აპარატიანი დედიდან მომთხოვნ ცოლზე გადავიდე და მერე დავბრუნდე კაპას დედმთილში. ეს რთული ამბავია. თუმცა როცა გრიმს ვიკეთებ და შესაბამის ტანსაცმელს ვირგებ, როლში შესვლა მიადვილდება. რეალურ ცხოვრებაში კი არც კაპასი და მომთხოვნი ცოლი ვარ, არც სულ მკლავზე წნევის აპარატმოგდებული დედა და არც დედამთილი ვიქნები მკაცრი. ჩემი პერსონაჟები ჩემგან სრულიად განსხვავებული ქალები არიან.

– ყოველთვის ვუყურებ სალომეს, ყურადღებით ვუსმენ, თუ რამე ახალი მიმართვა ან გამოსვლა აქვს. ვაკვირდები, რა აცვია, რა უკეთია, როგორ მოძრაობს, როგორ მეტყველებს და მუსიკოსის ყურით ადვილად ვიჭერ მის ინტონაციებს. ფიზიკურად კი დავემსგავსე, მაგრამ სალომესნაირი პრეზიდენტი არ ვიქნებოდი (იცინის). პირველად რომ გამიკეთეს სალომეს გრიმი, ჩავიხედე სარკეში და პრეზიდენტი მიყურებდა, ვერ მვხვდი, ჩემს თავს რა მოხდა (იცინის). გაუცხოების მომენტი მქონდა. ახლა კი ისე მივეჩვიე, სახლშიც კი წავსულვარ გადაღებიდან მანქანით პრეზიდენტის გრიმით და უნდა გენახათ, შუქნიშანთან გაჩერებულს, როგორ მიყურებდნენ მძღოლები (იცინის). სხვათა შორის, პრეზიდენტის მხარდამჭერები მემტერებიან და ნეგატიურ კომენტარებს მიწერენ. არ ვბრაზდები – ესე იგი, კარგად ვაკეტებ ჩემს საქმეს.

– რა თქმა უნდა. ამდენმა გრიმმა სახის კანი გამიფუჭა. ამდენი წელია, ვიკეთებ და არ არის სახარბიელო მდგომარებაში. თუმცა, მის გამოსასწორებლად, რაიმე განსაკუთრებულს არაფერს ვხმარობ. უბრალოდ, ძილის წინ მკვებავ საცხს ვისვამ. თუმცა, თუ დამჭირდა, პლასტიკურ ოპერაციაზე დავთანხმდები და აუცილებლად გავიკეთებ.

– მხოლოდ წარბის ფორმა შევიცვალე – ბოლოში ავიწიე. სხვა არაფერი.