ფრიში: დამნაშავე არ არის ის, ვისაც ჩაფიქრებული არ გამოუვიდა, მაგრამ შეუძლებელია, არ დაადანაშაულო ის, ვინც არც კი ეცადა.

დოსტოევსკი: ჩემთვის ღმერთი იმიტომაა აუცილებელი, რომ მხოლოდ მისი შეყვარება შეიძლება სამარადისოდ.

მიხეილ ჯავახიშვილი: ადამიანის დასამარებისთვის ორი ხერხი არსებობს: პირველი – დუმილი, მეორე – მხილება. მე გამოვთქვი აზრი, რომ შეიძლება, დუმილი სჯობდეს.

აგატა კრისტი: ადამიანები უფრო ხშირად იმას კლავენ, ვინც უყვართ, ვიდრე იმას, ვინც სძულთ.

შექსპირი: ვინც არ დაჭრილა, იარასაც არაფრად აგდებს.

ოშო: ღმერთამდე აღწევს მხოლოდ ის, ვინც მზად არის, ჭკუიდან შეიშალოს.

ომარ ხაიამი: სულების მიზიდულობა მეგობრობაში გარდაიქმნება. გონებათა მიზიდულობა – პატივისცემაში, სხეულების მიზიდულობა – ვნებაში და მხოლოდ ეს ყველაფერი ერთად გარდაიქმნება სიყვარულში.

ფროსტი: სულ ორი სიტყვით შემიძლია, შევაჯამო ყველაფერი, რაც ამ ცხოვრებისგან ვისწავლე: ის გრძელდება!

მაჰათმა განდი: სიცოცხლე იქაა, სადაც სიყვარულია.

ლაო ძი: სიკეთე სიტყვებში ქმნის რწმენას, სიკეთე აზრებში ქმნის სიღრმეს, სიკეთე ცხოვრებაში ქმნის სიყვარულს.

კონსტანტინე: უბედურება ეკალსა ჰგავს, გვერდს ჩაუვლი თუ არა, იგი თავად წამოგედება, ხოლო ბედნიერება – ბულბულს, შესაძლოა, ჩვენ გვერდით ჩავუაროთ, იგი გაიტრუნოს და ბოლოს შეუმჩნევლად შორს გაფრინდეს.

ალიგიერი: იმაზე დიდი ტანჯვა არ არსებობს, როცა ბედნიერი დროის გახსენება დიდი ტანჯვის დროს გიწევს.

ჰემინგუეი: რაც მეტ წარმატებას ვაღწევთ იმაში, რომ ვანადგურებთ სხვების ეგოს, მით უფრო ძლიერები ხდებიან ჩვენი საკუთარნი.

გოეთე: რაც არ იწყება დღეს, ის არ დამთავრდება ხვალ.

ბორხესი: არაფერს ვამბობ შურისძიებაზე, არც მიტევებაზე. დავიწყება – აი, ერთადერთი შურისძიება და ერთადერთი მიტევება.

ჩეხოვი: გაცილებით ადვილია, რაიმე სოკრატეზე დაწერო, ვიდრე ლამაზ ქალზე.

გურმონი: კაცები, რომლებიც ცუდ აზრებს აფრქვევენ ქალებზე, ძირითადად მხოლოდ ერთ ქალს გულისხმობენ.