პასუხი: უფალმა, რა თქმა უნდა, იცის ჩვენი ყოველი იდუმალი განზრახვა და ეს ჩვენი სინდისით დასტურდება. როდესაც ადამიანი სიკეთეს აკეთებს, სიხარული და სიმშვიდე ეუფლება, ხოლო ცუდი და უკეთური საქმის ჩადენის შემდეგ, სინდისის ქენჯნას გრძნობს და ნაღველი იპყრობს.

პასუხი: დიახ, მართლმადიდებლურ ტაძრებში ლოცვისას მუსიკალური ინსტრუმენტების თანხლება, ეს იქნება ორღანი თუ სხვა, აკრძალულია, რადგანაც ეს ხელს უშლის მორწმუნეთა ლოცვით განწყობილებას და ღვთისმსახურებაში ჩართულ ამგვარი საკონცერტო და საერო ხასიათის მელოდიებს მლოცველი მიჰყავს მეოცნებეობისკენ, რასაც ლოცვის დროს უნდა მოერიდოს. მორწმუნე მთელი გულისყურით უნდა უსმენდეს ღვთისმსახურებას.

პასუხი: ხიბლში მეტ-ნაკლებად ყოველი ადამიანი ვარდება თავისი უძლური ბუნებით. ხიბლში ყოფნა ცოდვაა და ქრისტიანი ამ მდგომარეობას უნდა ერიდოს. მაგალითად, საკმარისია გაიფიქრო, რა კარგად ვთქვი, რა კარგი საქმე გავაკეთე, რომ უკვე ხიბლში იმყოფები. ასევე, ხიბლში ხარ, თუ შეიფერებ შექებას. ზოგადად, წმიდა მამები ხიბლის ორ სახეს არჩევენ: პირველი არის, როდესაც ადამიანი ფიქრობს, რომ ხედავს უფალს, ღვთისმშობელს, წმიდანებს, მას თავი ასეთი ხილვების ღირსად მიაჩნია. მეორე კი, როდესაც ადამიანს საკუთარი თავი განსაკუთრებული სულიერების მქონე ჰგონია. ის ფიქრობს, რომ ყველაზე დიდი მორწმუნეა, გამორჩეული პიროვნებაა და ასე შემდეგ. ხიბლის ნებისმიერი მდგომარეობა დამღუპველია ადამიანისთვის. ის ეყრდნობა იმავე ცოდვას, რამაც დაღუპა უპირველესი ანგელოზი. ამიტომ ადამიანი უნდა მოერიდოს ასეთ განცდებს და გამოფხიზლდეს.

პასუხი: ამის თაობაზე აკრძალვა არ არსებობს, მაგრამ როდესაც ადამიანს უჭირს, მას ამ დროს უფრო სჭირდება უფლის დახმარება და რწმენაში გაძლიერება, რაშიც ხატები გვეხმარებიან. ყოველი განსაცდელისგან დახსნა ისევ უფლის ნებით ხდება, ამიტომ უმჯობესია, იმ ხატის წინ ილოცოთ და ღმერთს შესთხოვოთ შემწეობა.

პასუხი: ეს შეხედულება ცრურწმენაა და არაფერი აქვს საერთო მართლმადიდებლობასთან. ამ ფაქტს არანაირი კავშირი არ აქვს ოჯახის კეთილდღეობასთან.