ქმარი საწოლში იწვა და ლეპტოპში რაღაცას მშვიდად კითხულობდა, როცა ცოლმა ეს საუბარი წამოიწყო... ცოლი: ძვირფასო, მე რომ მოვკვდე, მეორედ დაქორწინდები? ქმარი: ნამდვილად არა! ცოლი: და რატომ - არა? არ მოგწონს ოჯახური ცხოვრება? ქმარი: როგორ არა, მომწონს. ცოლი: ჰოდა, მერე, რატომ არ გინდა, რომ მეორედ დაქორწინდე? ქმარი: კარგი, კარგი, დავქორწინდები... ცოლი: რაა? (უკმაყოფილო ტონით) ქმარი: (მხოლოდ ამოიხვნეშა, მაგრამ ალბათ, გაიფიქრა: „ღმერთო, რა დავაშავე“) ცოლი: და ჩვენს სახლში იცხოვრებთ? ქმარი: რა თქმა უნდა, ეს ხომ მშვენიერი სახლია. ცოლი: ჩვენს საძინებელში დაწვები? ქმარი: ჰო, აბა, სხვაგან სად უნდა დავწვეთ? ცოლი: ჩემი მანქანის მართვის ნებასაც მისცემ? ქმარი: ალბათ. ის ხომ სულ ახალი მანქანაა. ცოლი: ჩვენს ოჯახურ ფოტოსაც ჩამოხსნი კედლიდან? ქმარი: რა თქმა უნდა და ეს სამართლიანიც იქნება. ცოლი: ჩემს სამკაულსაც აჩუქებ? ქმარი: არა მგონია. ალბათ, ახალი უფრო ესიამოვნება. ცოლი: და გოლფსაც ითამაშებთ ხოლმე ერთად? ქმარი: ჰო, აბა რაა. ხომ იცი, როგორ მიყვარს გოლფის თამაში. ცოლი: და ჩემი გოლფის ჯოხს იხმარს? ქმარი: შენსას ვერა, ის ცაციაა. ეს იყო მათი ბოლო საუბარი ცოლ-ქმრის სტატუსით...