ვან გოგი: თუ ვინმეს ჰგონია, რომ სრულ სიბრძნეს მისწვდა, კარგი იქნება, თუ ხელახლა გასულელდება.

ლამური: მოვა დრო, როდესაც შენ იგრძნობ, რომ ყველაფერი დამთავრდა, მაგრამ  სწორედ ეს არის დასაწყისი.

იაკობ ათონელი: ვინც საკუთარი თავით უკმაყოფილოა, იგი კეთილ გზას ადგას და შეუძლია, ცოდვათა მიტევების იმედი ჰქონდეს.

ნიცშე: ადამიანი ანგელოზსა და ცხოველს შორის გადებული ხიდია.

არისტოტელე: ადამიანთა დიდი ნაწილი უმეტესად საჭიროებას ემორჩილება, ვიდრე გონიერებას და ესეც უმეტესად სასჯელის შიშით, ვიდრე ზნეობრივი სიმშვენიერის დასაკმაყოფილებლად.

რუმი: ყველაფერი, რაც გსურს, არის შენივე შიშების მიღმა.

ლატონი: იმედები ცხადის სიზმრებია.

მარკესი: სასწაული ყოველთვის სასოწარკვეთის საზღვარზე გელოდება.

შოუ: ცხოვრების მიზანი ის კი არ არის – ელოდო, როდის გამოიდარებს, არამედ ის, რომ წვიმის ქვეშ ცეკვა ისწავლო.

სოკრატე: ჯანმრთელობა ყველაფერი არ არის, მაგრამ ჯანმრთელობის გარეშე, ყველაფერი არაფერია.

ეპიკურე: შეძლო კარგად ცხოვრება და კარგად სიკვდილი, ეს ერთი და იგივე ხელოვნებაა.

დოსტოევსკი: რაც უფრო დიდსულოვანია კაცი, მით უფრო სჩვევია უხეში აზროვნება, თუნდაც თავისი მრავალმხრივი განვითარების გამო.

სპეისი: ორი ტიპის ადამიანები არსებობენ – მოთამაშეები და სათამაშოები.

აინშტაინი: თუ ორი სულელი უკვე ძალაა, მაშინ ერთი მათგანი მასაა, მეორე – აჩქარება.

კაფკა: საბოლოოდ ჩვენი მტრების სიტყვებზე მეტად მეგობრების დუმილი გაგვახსენდება.

მორუა: თუ ლაპარაკია სიყვარულზე, ქალს იმაზე მეტი ესმის, ვიდრე მამაკაცი ლაპარაკობს.

მოპასანი: ქალები ზნეობას ქმნიან, მამაკაცები კი – კანონებს.