პასუხი: უფალი რომ ჩვენს ყოველ ჩანაფიქრს ხვდება, ამას ჩვენივე სინდისი ადასტურებს. როცა სიკეთეს ვაკეთებთ, სიმშვიდე და სიხარული გვეუფლება, ხოლო როდესაც ცუდად მოვიქცევით, მოვიწყენთ და ვგრძნობთ სინდისის ქენჯნას, იმის გამო, რომ უფლის მცნებებს გადავუხვიეთ და შესაძლოა, სასჯელი მოვიწიოთ.

პასუხი: ეკლესიის მამების გადმოცემით, მარხვა ჯერ კიდევ სამოთხეში დაწესდა, როდესაც უფალმა ადამს აუკრძალა კეთილისა და ბოროტის შეცნობის ხიდან ნაყოფის ჭამა. საერთოდ, ძველ აღთქმაში მარხვის ბევრი მაგალითია მოყვანილი. ხოლო შემდგომ, მაცხოვარმა აკურთხა მარხვა თავისი ორმოცდღიანი მარხულობით უდაბნოში. წმიდა მოციქულთა საქმენიც ბევრ მაგალითს გვთავაზობს, თუ როგორ მკაცრად იცავდნენ მარხვას პირველი ქრისტიანები.

პასუხი: მონასტერში წასვლის მსურველი მართლმადიდებელი ქრისტიანის ცხოვრებით უნდა ცხოვრობდეს. აუცილებელია, გაეცნოს საეკლესიო სწავლებებს, უნდა შეუთანხმდეთ მოძღვარს, რომელიც გაითვალისწინებს თქვენს სურვილებსა და სულიერ მდგომარეობას და მონასტერში გაგიშვებთ, სადაც თავს გამოცდით და მიხვდებით, შეძლებთ თუ არა წმიდა ტვირთის ტარებას.

პასუხი: ავადმყოფობა რომ მხოლოდ ცოდვის შედეგი იყოს, მაშინ წმიდანებს სნეულება არ მიეკარებოდათ. ავადმყოფობა შესაძლებელია, თვით ღირს მამებსაც მოევლინოთ, როგორც გამოცდა. მართალია, რომ ავადმყოფობა და სიკვდილი ჩვენს სამყაროში ცოდვის შედეგად შემოვიდა, მაგრამ იმგვარი დასკვნის გაკეთება, რომ ავად იმიტომ გავხდი, რადგან ცოდვა ჩავიდინე, არასწორია. ესა თუ ის ავადმყოფობა რომ მონანიებით იკურნებოდეს, მაშინ ადამიანები ცოდვებს მოინანიებდნენ არა სულის ხსნისთვის, არამედ ავადმყოფობებისგან თავის დასახსნელად. უნდა გვახსოვდეს, რომ ავადმყოფობის ჟამს უფალს უნდა შევთხოვოთ განკურნება და ამავე დროს გონივრულად უნდა გამოვიყენოთ მედიცინის მიერ მოწვდილი საშუალებები.

პასუხი: თუ ადამიანს არ აწუხებს ავადმყოფობა, ლოცვები ხატების წინაშე უნდა წაიკითხოს, ფეხზე მდგომმა. მაგრამ თუ მას ხორციელი უძლურება აწუხებს, მაშინ ლოცვების წაკითხვა მწოლიარე მდგომარეობაშიც შეუძლია.