ზაირა ელია: ქალაქ გორში დავიბადე. ყველაფრით უზრუნველყოფილ ოჯახში ვიზრდებოდი, არაჩვეულებრივ მშობლებთან და და-ძმასთან ერთად. ძალიან მინდოდა, მსახიობი, სპორტსმენი, მოცეკვავე ან მომღერალი ვყოფილიყავი. ღმერთმა შეისმინა და მოცეკვავე გახლავართ.

– მახსოვს, 1972 წელს, ოლიმპიურ შეჯიბრებაზე ვიცეკვე „ჯეირანი“ და ნინო რამიშვილმა რომ ნახა, მითხრა: „მხოლოდ შენ!“. იმ შეჯიბრებაში გავიმარჯვე. ქალბატონ ნინოს ასეთი შეფასება, ჩემთვის გამარჯვებაზე გაცილებით მეტს ნიშნავდა. გორში ჩემი ცეკვის პედაგოგი არაჩვეულებრივი ქორეოგრაფი ანზორ კუპრაძე გახლდათ. რადგან მინდოდა, სუხიშვილისა და რამიშვილის ანსამბლში წამყვანი მოცეკვავე ვყოფილიყავი, მოვიდა ჩვენს ოჯახში და ჩემს მშობლებს სთხოვა, ეს ბავშვი სუხიშვილისა და რამიშვილის ცეკვის ანსამბლში მიიყვანეთო. თუმცა, ჩემი მშობლები ძალიან მკაცრები იყვნენ და წინააღმდეგი წავიდნენ – თბილისში მარტო არ გამიშვეს. სამსახიობოზეც მიმიწვიეს და იმაზეც უარი მითხრეს. მე კი მშობლების აზრს ვერ გადავაბიჯე, მსახიობი ვერ გავხდი და ვერც სუხიშვილ-რამიშვილის ანსამბლის სოლისტი, მაგრამ იმითაც კმაყოფილი ვარ, რომ დღეს ისრაელში ცნობილი მოცეკვავე ვარ. მართალია, ასაკით პატარა აღარ ვარ, სულ მალე 65 წლის ვხდები, მაგრამ იმაზე უფრო კარგად ვცეკვავ, ვიდრე ადრე (იცინის). სხვათა შორის, მეტსახელად „ჯეირანს“ მეძახდნენ და ეს სახელი დღემდე შემომრჩა. საქართველოდან ისრაელში ჩასულს ხშირად მიწვევდნენ კონცერტებზე და საკმაოდ ცნობილი გავხდი. ხშირად კონკურსებზეც გამოვდიოდი და პირველ ადგილს ვიკავებდი. ასე რომ, საქართველოდან ქართველი ებრაელი ქალი ისრაელში ცეკვით გამიცნეს. იღბლიანი ადამიანი ვარ, გამიმართლა მშობლებში, ქმარში, შვილებში, მეგობრებში. უცხო ქვეყანას ალღო უნდა აუღი, თავად იბრძოლო და გზა გაიკაფო. მეც ეს გზა გავიარე. თუმცა, მე საქართველოში დავიბადე და გავიზარდე და ჩემი მიწა-წყალი და მამის საფლავი აქ არის. აქ ჩამოსულს სხვანაირი გრძნობა მაქვს და სხვანაირ სიყვარულს ვგრძნობ.  

– გათხოვების მერე მეუღლესთან ერთად ისრაელში გადავწყვიტე წასვლა. ჩემი მეუღლე არაჩვეულებრივი ადამიანია, თბილისში გაზრდილი – იაკობ ელიშაკოვი ანუ იაკობ ელია. ჩვენ ერთი ნახვით შეგვიყვარდა ერთმანეთი, ზღაპარივით დაიწყო და განვითრდა ეს სიყვარული. 50 წელია, ერთად ვართ. ჩემი მეუღლე ძალიან წუნია ყოფილა და ახლაც იხსენებს და ეცინება: რომ დაგინახე, გავიფიქრე, მხოლოდ ესო (იცინის). ასე რომ, ერთი ნახვით შეყვარება 50 წელია, გრძელდება და მძაფრდება. მინდა, ხოლმე გაბრაზდეს და არ ბრაზდება (იცინის). ერთხელ მითხრა: ზაირა, ქალს თუ არ ენდობი, იმასთან ცხოვრებას აზრი არ აქვსო.  საკმაოდ პირდაპირი ადამიანი ვარ და თან, ადამიანს ტყუილს ვერ ვაპატიებ. შემიძლია, თამამად ვთქვა: მე ჩემს მეუღლეს არ გავუცვლივარ.

– დიახ, ესეც ჩემი ქმრის დამსახურებაა. ასაკოვანი ქალბატონების სილამაზის კონკურსი ჩატარდა და პირველი ადგილი მომანიჭეს. არასოდეს ვმალავ ასაკს. პირიქით, სულ აღვნიშნავ, რომ ჩემი მეუღლის დამსახურებაა, ასე რომ გამოვიყურები. რომ ვამბობ, არაფერი გაკეთებული არ მაქვს-მეთქი, არ სჯერათ. ჩვენი ოჯახიდან ხმამაღალი სიტყვა არ გასულა. 30 წლის ასაკში ვაჟი დაგვეღუპა, საშინელი ტრაგედია დაგვატყდა თავს, მაგრამ მე სიცოცხლეზე უარი არ ვთქვი, რადგან ამ რთულ მომენტშიც ჩემი მეუღლე დამიდგა გვერდით და მითხრა: ზაირა, შენ თუ ისევ ისეთი არ იქნები, ჩემს სიცოცხლეს ფასი არ ექნებაო. ამიტომ, მისი სიყვარულისთვის სიცოცხლე ვარჩიე. ჩემი მეუღლე ჩემთვის ყველაფერია.

– (იცინის) ყველას უკვირს. ზოგადად, ხასიათი და შინაგანი განწყობა ადამიანის გარეგნობაზეც აისახება. ამიტომ, ყოველი დილა ჩვენს ოჯახში მუსიკით იწყება. მუსიკა, ცეკვა და მეუღლე – ეს არის ჩემი განწყობისა და გარეგნობის მთავარი ელექსირი. რა თქმა უნდა, გენეტიკაც მშველის, მამაც და დედაც არაჩვეულებრივი გარეგნობის იყვნენ. ადამიანი, რომელიც ბოროტია, ძალიან მალე ბერდება. მე კი მინდა, ყველას ვასიამოვნო, საჩუქრებით გავახარო და ამით, თავად მივიღო სიხარული და ბედნიერება. ჩემი შვილები და შვილიშვილები, ამაყობენ ჩემით და ეს უფრი მეტ სტიმულს მაძლევს.