ნიცშე: რაც უფრო მეტად იციან გარშემო მყოფებმა, რას წარმოადგენთ და რას უნდა მოელოდნენ თქვენგან, მით უფრო ძლიერ ზღუდავს ეს თქვენს თავისუფლებას.

ჯიბრანი: სიყვარული ჩვენს გასაბედნიერებლად არ არსებობს. ეს გრძნობა იმისთვისაა შექმნილი, რომ დაგვანახვოს, რამდენის ატანა შეგვიძლია.

სტენდალი: ჩვენ უპირველესად იმისთვის ვცოცხლობთ, რომ სიკვდილის შიში გვქონდეს, მერე კი ერთმანეთი გვიყვარდეს. განა სწორედ სიკვდილის წყალობით არ არის ცხოვრება ასე საოცრად წარმტაცი.

დალაი ლამა: გაუცნობიერებელ ბოროტებაში სული ისევე იხუთება, როგორც გაცნობიერებულში.

ტვენი: იუმორი უბედურ, მაგრამ მაღალნიჭიერ ადამიანთა გამოგონებაა.

კლუჩევსკი: მშობლები შვილებს ლაპარაკს ასწავლიან, შვილები მშობლებს – გაჩუმებას.

გოეთე: სულ არ გვანაღვლებს ის, რაც ჩვენც არ გვახასიათებს.

ილია: გახსოვდეს, რომ ქვეყანაზე ქაღალდის გარდა არის კიდევ სინდისი.

მოპასანი: ადამიანი, რომელიც ტკივილს გვაყენებს, თავის თავში იმდენ ბედნიერებას აქრობს, რამდენსაც ვერასოდეს ჩააქრობს ჩვენში.

ვოლტერი: საგულისხმოა არა რწმენა ან ურწმუნოება, არამედ მიზეზთა კეთილსინდისიერება, რის გამოც ჩვენ გვწამს ან არ გვწამს.

ვოვენარგი: ბოროტება მხოლოდ შეზღუდული აზრიდან და უღიმღამო გრძნობიდან იბადება.

როლანი: მოაზროვნე მხოლოდ მაშინ განაგრძობს მართებულ აზროვნებას, როცა არ კარგავს კონტაქტს იმათთან, ვინც არ აზროვნებს.

მიუსე: კანონიერება საუცხოოდ მოერგებოდა საზოგადოებრივ თაღლითობას, რომ არა ღმერთი.

ტოლსტოი: დაბერებისას ადამიანი ხედავს ცუდად, მაგრამ მეტს.

რუმი: სამყაროში არის ხმა, რომელიც არ იყენებს სასაუბროდ სიტყვებს. უსმინე!

კოელიო: გათხოვება მირაჟია, ხედავ ოაზისს: სასახლე, პალმები, აქლემები... მერე ჯერ სასახლე ქრება, შემდეგ პალმები და რჩება ერთი აქლემი.

შანელი: მამაკაცები უფრო ბევრს გააკეთებდნენ, ქალები რომ უფრო ცოტას ლაპარაკობდნენ.