გოეთე: ხალხს ის უყვარს და მიაჩნია ძვირფასად, ვინც მის ფიქრსა და აზრს მოსვენებას არ აძლევს.

ვოლტერი: ახლანდელი ჩვენი მეგობრები მხოლოდ ჩვენს ნაკლოვანებათა მკვლევარნი არიან.

ბროდსკი: ჭეშმარიტება არასდროს იმარჯვებს, უბრალოდ, მისი მოწინააღმდეგენი იხოცებიან.

ებერსი: გული სჯობს გონებას. გონება სასტიკია.

დიდრო: გოლიათებში ქონდრისკაცობას ესწრაფე, ქონდრისკაცში – გოლიათობას, მაგრამ თანასწორებთან თანასწორი იყავი.

ლაუბი: თავისუფალია ადამიანი, ვინც სულ ცოტა, ის მაინც შეიგრძნო, რომ თავისუფალი არ არის.

ბრანსტერი: მლიქვნელობა მუხლებზე მდგომი აგრესიაა.

პასკალი: კაცთა ცოდვანი და დანაშაულნი უფრო ბევრ რამეს გვასწავლის, ვიდრე კეთილნი საქმენი მათნი.

აკაკი: ზოგჯერ, სადაც ჭკუა სცდება და ტყუის – იქ გრძნობა მართალია.

ნაპოლეონი: ოქროს დრო იყო მაშინ, როცა ოქრო არ ბატონობდა.

ლაროშფუკო: მოთმინება ისეთი უნარია, რომელიც მაშინ ამოიწურება, როდესაც ყველაზე მეტად არის საჭირო.

რუზველტი: კანონი ძლიერია, ოღონდ უფრო ძლიერია გაჭირვება.

შიფი: დრო არის ღარიბთა სიმდიდრე და მდიდართა სიღარიბე.

მარკუზე: აზროვნება დაძაბულობაა, რწმენა კი – კომფორტი.

ბერბსტი: კრიტიკა არის ხელოვნება, სხვის ხარჯზე ისე გამდიდრდე, რომ ქურდობა ვერავინ შეგნიშნოს.

ოვიდიუსი: რასაც უნდა აკეთებდე, იფიქრე დასასრულზე.

გაბორი: პირადად მე სექსის აზრზე არა ვარ, რადგან ყოველთვის ქმარი ვიყავი.

ნენსი რეიგანი: ქალი ჩაის პაკეტს ჰგავს, სანამ ცხელ წყალში არ ჩაუშვებ, ვერ მიხვდები, როგორია.