№47 ირაკლი კაკაბაძე: ამ კაპიტალიზმის ხანაში კომუნისტები შემიყვარდნენ
ნინო კანდელაკი ლანა ბიბილურიძე
– მე ვარ…
– ანტონინ მარტო, დაბადებული ირაკლი კაკაბაძედ.
– პროფესია
– მწერალი.
– არ იფიქროთ…
– ან მე, ან თქვენ გიჟები არ ვართ და არ იფიქროთ ის, რომ გიჟობა ცუდია.
– ოცი წლის წინ… ოცი წლის მერე…
– ოცი წლის წინ ამერიკაში ვცხოვრობდი და საქართველოში დაბრუნებას ვაპირებდი. ოცი წლის მერე არ ვიცი, მე და დედამიწა ცოცხლები თუ ვიქნებით.
– ხშირად ვკარგავ…
– მოთმინებას უსინდისობის დანახვაზე, სამწუხაროდ, ეს ხშირად ხდება.
– თუ ვერ დაგაფასეს…
– ამას უნდა ელოდო. ქართველებმა ილია ჭავჭავაძე მოკლეს და, ზოგადად, ადამიანებმა იესო ქრისტე ჯვარს აცვეს. და შენ რაღას ელი? პირიქით, თუ არ დაგაფასეს, ღმერთის ქალი ხარ ან კაცი.
– ერთი დღით ვიქნებოდი…
– მე ვიქნებოდი ის, ვინც ვარ უკვე.
– შვილებო, მშობლებს უთხარით…
– რომ პატივს სცემთ და გიყვართ! მშობლებს ისეთი გამოცდილება აქვთ, ვერც ერთ წიგნში ვერ წაიკითხავთ.
– მენატრება ის საქართველო…
– სადაც ადამიანებს ერთმანეთი უყვარდათ და სახელმძღვანელოებში ყველას ეგოიზმს არ ასწავლიდნენ.
– ცხოვრება გაიძულებს…
– გაბოროტდე. და არ დაემორჩილო ამას. ღმერთი სიყვარულია და სიკეთე.
– გულით დავატარებ...
– ემოციას.
– წარსული…
– არის სარკე, მის გარეშე მომავალი ვერ აშენდება.
– ვსწავლობთ…
– სიყვარულსა და შემოქმედებას მთელი ცხოვრება – და არა მარტო აქ.
– როცა ბედნიერი ხარ…
– განხორციელდი და განსულიერდი.
– სამშობლო...
– სამშობლო ჩემთვის არის ადამიანები, გარემო, მეგობრობა, კერია და ქართული უნიჭიერესი შიზოფრენია, რომელიც კაპიტალიზმს დაამარცხებს.
– ამქვეყნად მოვდივართ…
– იმისათვის, რომ ბიოპოლიტიკის მონები არ ვიყოთ.
– დამოკიდებული ვარ…
– სიგიჟეზე, გიჟივით სიყვარულზე და ემოციის გამოხატვაზე და მინდა, დამოკიდებული ვიყო.
– ერთი დღით ვიქნებოდი…
– იპოლიტე ხვიჩია.
– მსოფლიოს ვეტყოდი…
– რომ კვლავაც მიყვარს „ბელა ჩაო“ და ამ კაპიტალიზმის ხანაში კომუნისტები შემიყვარდნენ, განსაკუთრებით იტალიელები, გურული და ლაზი.
– მარადიულია…
– სამყარო, რომელიც არის ღმერთი, სიყვარული და შემოქმედებაც.
– მეგობარია…
– ის, ვინც არ გღალატობთ.
– სიყვარული…
– არის ღმერთი და პირიქით, ღმერთი არის სიყვარული.
– ლექსი, რომელიც შეესაბამება დღევანდელ ყოფას…
– „ქარი ქრის, ქარი ქრის, ქარი ქრის“…
– ქალს შევადარებდი…
– სამყაროს მთლიანად, თავისი ცვალებადობით.
– ილუზიაა…
– ცხოვრებაში ბევრი რამე და ხანდახან ცხოვრება.
– ბედისწერა არის…
– ნიკა მაჭუტაძე საქართველოს მამასახლის-დემოკრატად, უმასშტაბურესი პიროვნება.
– თუ დავხატავდი სამყაროს…
– მაშინ ხატვა მეცოდინებოდა და თუ აღვწერდი სამყაროს, მაშინ ვიყვირებდი, როგორც ანტონენ არტო, რადგან ვარ მე ანტონინ მარტო.
– ოდითგანვე ასე მოგვდგამს…
– რომ ვართ არაჩვეულებრივი შიზო ფრენიკები აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.
– ჩვენი უბედურებაა ის, რომ…
– ვერ ვაფასებთ ჩვენს შიზო ფრენიას და მის გენიას.
– ვისაც ოდესმე ჰყვარებია…
– ყველა გენიოსია. ზოგი გენიოსი ოსია.
– ხელოვნება…
– ლამაზი შიზოფრენიაა, ადამიანის გამაკეთილშობილებელი.
– მტერი ვერას დაგვაკლებს…
– თუ გვეყვარება.
– ნუ უყურებ საათს…
– თუ არსად გეჩქარება. თუ გეჩქარება, შეხედე საათს და ჩაიდანსაც.
– ჩემი აუხდენელი ოცნება…
– ვიცნობდე ბორია პაიჭაძეს, ბორია სიჭინავას და ბორია წიფურიას.
– ძეგლს დავუდგამდი…
– ლუიზა შაკიაშვილს.
– ჩვენი დროის გმირები…
– ყველა ის, ვინც კატაკლიზმს უძლებს – ყველა გმირია.