ჰიუგო: არ შეიძლება, მბრძანებელთა დანაშაულებები დავაბრალოთ იმათ, ვისზეც ისინი ბატონობენ. მთავრობა ხშირად შედგება ბანდიტებისაგან, ხალხი კი – არასდროს.

ვან გოგი: იტანჯებოდე და არ წუწუნებდე – აი, ერთადერთი გაკვეთილი, რომელიც უნდა ისწავლო ცხოვრებაში.

მარკესი: ხასიათი იარაღია. მთავარია, შენიანებს არ ესროლო.

ნიცშე: ვინც თავის გზას მიჰყვება, არავის ხვდება გზად და არავინ მიდის, რომ დაეხმაროს. ეს არის „საკუთარი გზის“ მახასიათებელი.

გალილეი: ადამიანს ვერაფერს ასწავლი. შეგიძლია, მხოლოდ დაეხმარო, საკუთარ თავში აღმოაჩინოს ის, რაც იქ უკვე არსებობს.

კამიუ: სკოლა ისეთი ცხოვრებისთვის გვამზადებს, რომელიც სამყაროში რეალურად არ არსებობს.

რენო: არ შეიძლება მოღალატეებთან დაბრუნება, არ შეიძლება! ფრჩხილები მოიკვნიტეთ, მიწა დაღეჭეთ, მაგრამ არასდროს დაბრუნდეთ იქ, სადაც ოდესღაც გიღალატეს.

დიუმა (უფროსი): ყოველგვარ უბედურებას ორი წამალი აქვს – დრო და დუმილი.

ფუჩიკი: ცალკეული პიროვნებები შეიძლება, გაიხრწნან მორალურად, ხალხი კი – არასდროს.

იუნგი: ერთხელ, მრავალი წლის წინ, მეგონა, არასწორი გადაწყვეტილება მივიღე. ცხადია, აღმოჩნდა, რომ სწორი ვყოფილვარ, მაგრამ შემეშალა, როცა ვიფიქრე, რომ შემეშალა.

გოეთე: ადამიანის ჭკუის ნაყოფთაგან ორი საქმეა უძნელესი – მართვის ხელოვნება და აღზრდის ხელოვნება.

ვოვენარგი: მეცნიერება ორგანიზებული ცოდნაა, ხოლო სიბრძნე – ორგანიზებული ცხოვრება.

კანტი: ხასიათი პრინციპების მიხედვით მოქმედების უნარია.

მონტენი: გაიძვერას თავგამოდებული გამბედაობა უაღრესად სახიფათოა.

შოუ: ქორწინება მასონთა საზოგადოებას წააგავს. მას, ვინც ჯერ არ გაწევრიანებულა, არაფერი იცის იმის შესახებ, ხოლო, ვინც მოასწრო, იძულებულია, სამუდამოდ დადუმდეს.

შექსპირი: სილამაზემ შეიძლება მოგხიბლოს, მხოლოდ სულის შეყვარებაა შესაძლებელი.