ილია: ქვეყნის სამსახური ყველგან მსხვერპლია და არა სეირი.

შექსპირი: მდუმარება უსულობის ნიშანი არ არის, მხოლოდ ის ქუხს,  რაც შიგნიდან ცარიელია.

კონფუცი: ის, რაც შეგიძლიათ მიიღოთ მშვიდად, თქვენ უკვე ის აღარ გმართავთ.

ეშენბახი: თვალის მოტყუება მარტივია, გულის კი – რთული.

ტოლსტოი: რაც უფრო კარგია ადამიანი, მით უფრო არ ეშინია სიკვდილის.

იაკობი: მიუახლოვდით ღმერთს არა ცერემონიებითა და წესებით, არამედ შინაგანი გრძნობებით. ზეცა არ არის ადგილი ან დრო.

მეიერხოლდი: გაცილებით ძნელია, იყოთ სადა, ვიდრე ბრწყინვალე.

რევაზ ინანიშვილი: ლოგინში რომ წვები, თუ წუთით მაინც შეგიპყრობს ფიქრი – სადღაც ვიღაცას სცივა, სადღაც ვიღაცას ენატრება ლოგინი, სადღაც ვიღაც ავად არის – უკვე ნამდვილი ადამიანი ხარ.

ჰიუგო: როდესაც მარტომყოფი ადამიანი ხმამაღლა ლაპარაკობს, იგივეა, ღმერთთან საუბრობდეს, იმ ღმერთთან, რომელიც ჩვენში არსებობს.

სოკრატე: ხანდახან წერაც გმირობაა – თუ ნაწერი განსასჯელად სულელებს მიეცემათ.

ვოვენარგი: არ არსებობს შენ გარეთ რამე, რაც გაგხდის ძლიერს, მდიდარს, ჭკვიანს. ყველაფერი არსებობს შენში. შენ გარეთ არაფერი ეძებო.

ვოლტერი: შეცდომებიდან სიმართლისკენ სვლა ძალზე იშვიათი, მაგრამ მშვენიერი რამაა.

პაიპერი: ყველაზე კარგი რჩევები იმ ადამიანებისგან მომისმენია, ვინც საკუთარი სულის სიმშვიდე შეძლო.

სტოტი: თქვენ თუ ქრისტეს რაიმეს დაუმატებთ ან გამოაკლებთ, დაკარგავთ მას.

ჯიბრანი: ჩვენი შფოთვის წყარო მომავალზე ფიქრი როდია, არამედ მისი კონტროლის სურვილი.

აგატა კრისტი: ნამდვილი სიყვარული მას შეუძლია, ვინც ნაკლებად უყვართ.

შანელი: რა საშინელებაა „უცხო“ მამაკაცთან წოლა.