ია ძაგანია: იმასაც კი არ ველოდი, რომ ათეულში მოვხვდებოდი და გამარჯვებაზე საერთოდ ვერ ვიფიქრებდი. რა თქმა უნდა, მინდოდა და მიზანი ეს იყო, მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებ, რომ ეს ჩემს თავს ხდება. ვგეგმავ, რომ ამ სფეროს გავყვე და საფუძვლიანი განათლება მივიღო, მინდა, კიდევ უფრო დავიხვეწო. შეიძლება, სასწავლებლად სხვა ქვეყანაშიც წავიდე.

– ბოლო წლებია, მარტო ამ მიმართულებით ვმუშაობ. დარწმუნებული ვიყავი იმაში, რასაც ვაკეთებდი, მაგრამ ბევრი რამ შემთხვევითობაზეცაა დამოკიდებული. რაღაც მომენტში, შეიძლება, არ გამომსვლოდა, მაგრამ საბედნიეროდ, ყველაფერი კარგად წავიდა. კონკურსია და ყველას გვქონდა ჩავარდნები, თუმცა მგონია, რომ ადამიანის შესაძლებლობები ერთი კერძით არ უნდა განსაზღვრო. მაყურებლის კომენტარებს რომ გადახედავ, მიხვდები, რომ თუ ერთხელ შეგეშალა, მაშინვე ხაზს გადაგისვამენ, რაც არაა კარგი.

– თევზის ტურზე. მე თვითონაც უკმაყოფილო ვიყავი კერძით, ჟიურიც. მაგრამ იქამდე თუ რამე გამიკეთებია, ყველაფერი წყალში ჩაყარეს და მთელ აქცენტს იმაზე აკეთებდნენ, რაც არ გამოვიდა. ამ პერიოდის განმავლობაში არაერთხელ მქონდა მომენტი, პროექტი დამეტოვებინა, რადგან ძალიან გადაღლილი ვიყავი, მაგრამ საკუთარ თავს არ მივეცი ამის უფლება. აუტსაიდერიც ვიყავი, მაგრამ ამის გამო ფარ-ხმალი არ დამიყრია, პირიქით, გავძლიერდი.

– დაახლოებით, ერთი წლის წინ. რაღაც მომენტში გადავწყვიტე, ჯანსაღად მეკვება, მევარჯიშა. ჩემთვის მარტივი კერძების მომზადება დავიწყე: ბრინჯი, თევზი, სალათები. მერე რამდენიმე თვის განმავლობაში ხორცი არ მიჭამია და ძალიან კარგად, მსუბუქად ვგრძნობდი თავს. მაშინ დავინტერესდი ვეგეტარიანელობით და ხორცი საერთოდ ამოვიღე რაციონიდან. ვეგეტარიანელი არ ვარ, უბრალოდ, ხორცს არ ვჭამ. რაციონის დასაბალანსებლად გადავწყვიტე, რაღაცებში გავრკვეულიყავი და ამ პროცესში მივხვდი, რომ უცხოეთში კვების ინდუსტრია ძალიან მაღალ დონეზეა და ეს მხოლოდ დანაყრების საშუალებას არ წარმოადგენს. ჩემი კვება რეჟიმში ჩაჯდა და ამასობაში, ამ სფერომ ძალიან „ჩამითრია“.

– საერთოდ, კერძებს პრაქტიკაში იშვიათად ვამზადებ, ძირითადად, თეორიულად ვმუშაობ. რაც შეეხება წიწაკებს – თინამ ჩამოიტანა უნგრეთიდან ხუთი ჯიშის წიწაკა. ერთ თვეში ღონისძიება გვქონდა და იქ უნდა გამოგვეყენებინა. თუმცა, ამდენ ხანში აუცილებლად გაგვიფუჭდებოდა, ამიტომ დავიწყეთ ფიქრი შენახვის მეთოდებზე. მაშინ გაგვიჩნდა მურაბის იდეა. მაშინდელი ამჟამინდელისგან ძალიან განსხვავდებოდა, მაგრამ მოგვეწონა. იმ პერიოდში ზუგდიდში აჯიკის ფესტივალი იყო და მე და თინა მაყურებლის ამპლუაში ჩავედით. აღმოჩნდა, რომ მონაწილეობაც შეგვეძლო. ძალიან მცირე რაოდენობით ჩვენი წიწაკაც წავიღეთ და უბრალოდ გვედო იქ. გულწრფელად რომ ვთქვათ, დიდი ყურადღება არც მიგვიქცევია, მაგრამ ვინც გასინჯა, ყველას ძალიან მოეწონა. ამიტომ, რომ ჩამოვედით, გადავწყვიტეთ, მისი წარმოება დაგვეწყო. ახლა გვინდა, ქართული პროგრესული სამზარეულოს ჩვენეული კერძები შევთავაზოთ. რესტორანი დაახლოებით ორ კვირაში გაიხსნება და სამზარეულოს ჩვენ ჩავიბარებთ.

– ამერიკაშია ამ ასაკის ერთი ბიჭი – ეს ერთადერთი შემთხვევა ვიცი. მას თავის რესტორანი აქვს, სახლში გაუხსნა დედამ და საკმაოდ წარმატებულია. ჩვენ უკვე რამდენიმე თვეა, ამაზე ვმუშაობთ. მგონი, გავართმევთ თავს.

– ყველას ჰგონია, რომ ჩემს სახლში ყველა ძალიან გემრიელად ჭამს, საერთოდ არაა ასე. მე ჯანსაღად ვიკვებები, მაგრამ ჩემი ოჯახის წევრები, ძირითადად, სწრაფი კვების ობიექტების საკვებს იყენებენ. დიდად მჭამელი ოჯახიც არ მაქვს, მაგრამ, თუ დრო და ხალისი მაქვს, ვამზადებ ხოლმე რაღაცებს. ზოგადად, როცა ამ სფეროში ხარ, ყელში გაქვს ამოსული საჭმელი და სახლში აღარ გინდება.

– საერთოდ არა.

– ახლა ფსიქოლოგიურზე ვსწავლობ, მაგრამ იქ შემთხვევით აღმოვჩნდი. თეატრალურში მინდოდა ჩაბარება, მაგრამ ვერ მოვხვდი. შემდეგ საფრანგეთში ვაპირებდი წასვლას, იქ უკვე მქონდა ჩაბარებული თეატრთმცოდნეობაზე. წავედი, იქ რამდენიმე კვირა ვსწავლობდი, მაგრამ ფინანსური პრობლემები შემექმნა და უკან იმედგაცრუებული დავბრუნდი. წასვლამდე ეროვნული გამოცდებიც ჩავაბარე დაზღვევის მიზნით, სადაც მარტო ერთი ფაკულტეტი მეწერა და რომ დავბრუნდი, ჰაერში რომ არ დავრჩენილიყავი, იქ დავიწყე სწავლა – ასე აღმოვჩნდი ფსიქოლოგიურზე. მივხვდი, რომ ეს სფერო საერთოდ არაა ჩემთან ახლოს. ახლა ვფიქრობ, სად შეიძლება გავაგრძელო სწავლა. თეატრალური ისევ მინდა, მაგრამ არ ვიცი, დღევანდელი გადმოსახედიდან, რამდენად შევძლებ. თუ საქართველოში განვაგრძობ სწავლას, ალბათ, კვებით ტექნოლოგიებზე გადავალ.

– მსახიობი გარშემო არავინ მყავს, მაგრამ მუშაობის პროცესი და სხვადასხვა ცხოვრება ძალიან საინტერესო და საკუთარი თავის გამოხატვის კარგი საშუალება მგონია. სხვა პროფესიაზე აქამდე არც მიფიქრია.

– მეხუთე კლასამდე პირველ გიმნაზიაში ვსწავლობდი და არ ვიცოდი, რა იყო სწავლა. ძალინ ცუდი მოსწავლე ვიყავი, საერთოდ არ ვიყავი სკოლის ნაწილი და მგონი, წიგნებიც არ მქონდა (იცინის). შემდეგ 55-ეში გადავედი, სადაც ცოტა დავიწყე და მერე ჩვეულებრივი მოსწავლე გავხდი. თან, ძალიან ცელქი ვიყავი, არავის არაფერს ვუშავებდი, მაგრამ გაკვეთილებიდან გაპარვა და გაცდენები მიყვარდა.

– დედა, მამა და ძმა მყავს. ძმამ პოლიტიკა და საერთაშორისო ურთიერთობები დაამთავრა. მშობლები – ადვოკატი და ექიმი არიან. ასე რომ, ნამდვილად არ ვიცი, ვისგან გამომყვა კულინარიისადმი ინტერესი (იცინის).