გურულს უცხო სოფელში დააღამდა. წვიმს და თან მშიერია. დაიძახა ჭიშკართან. აივანზე ქალი გადმოდგა. აუხსნა გურულმა – მცივა, მწყურია და იმფერი მშიერი ვარ, ღამე სად გავათიო, არ ვიციო. ქალმა თავი შორს დაიჭირა: – ქვრივი ვარ, სახლში ვერ შემოგიშვებ, სოფელი გამლანძღავსო. – მაშინ, გავშრებიო, – გურულმა. – არაო, – ქალმა. – მჭადი მაჭამეო და არ მაქვსო. წყალი დამალევინეო და არ მომიტანიაო... ლომი თუ გაქვთ, ქალბატონო? – ჰკითხა ბოლოს გურულმა. – ლომი რად გინდაო, – გაუკვირდა ქალს. – რა და მოთხარე აი ჭიშკარი, მოსახლე არ ეგონო ვინმესო, – დაარიგა გურულმა.

***

გურული ქალი დედამთილს:

– ჩემი სიტყვები უკან მიმაქვს.

– ვითომ ნანობ?

– არა... ვარესი მოვიფიქრე...

***

– ბავშვებო, ახლა მე თქვენ მოგიყვებით, როგორ გაჩნდა პირველი ადამიანი...

 – მას, ის მოგვიყევით, მესამე ადამიანი როგორ გაჩნდა!