მაშინ, როდესაც ჩვენ განვიცდიდით რფ-თურქეთ-ირანის ძმობასა და ტკბობას (ან კი როგორ არ განგვეცადა, როდესაც ეს სამი ცუდად გვაქვს დაცდილი, თუმცა ვიცოდით, რომ ეს სიამე დროებითი იქნებოდა), საქმე სულ სხვაგვარად უფრო სწრაფად შეტრიალდა.
  სახელდობრ, სირიაში ისეთი ამბები დატრიალდა, რამაც რფ-თურქეთის  დაახლოებას მსუქან-მსუქანი კითხვის ნიშანი დაასვა: თვით პროთურქული და რუსული სამხედრო მანქანები დაუპირისპირდნენ ერთმანეთს. კერძოდ, პროთურქული ნაწილები ასადის მომხრეებს უტევენ, ხოლო შემტევებს – რუსული სამხედრო ნაწილები. მეტიც, რუსეთმა უარი განაცხადა, შეეწყვიტა შეტევა იდლიბზე, რის საპასუხოდაც თურქეთი აქტიურად უჭერს მხარს თავის პროთურქულ დაჯგუფებებს.
  მეორე მხრივ, მას შემდეგ, რაც აშშ-ური ავიამზიდები ირანისკენ დაიძრნენ, რფ-მ უარი უთხრა ირანს „ეს 400-ს“ მიყიდვაზე, რაც სიგნალია იმისა, რომ აშშ-ირანის დაპირისპირებაში რფ ირანის დაცვისთვის რაკეტებს არ მოიღერებს. ხოლო, თუ იმასაც დავამატებთ, რომ რფ-სა და აშშ-ს ლიდერები შეხვედრასაც აპირებენ ისრაელის მონაწილეობით, ვფიქრობ, აწ იმაზე გვაქვს სადარდებელი, რამის ხურდად არ მიგვაყოლონ. -