მორავია: ბევრი თანაგრძნობას ტკივილის შესამსუბუქებლად კი არა, იმისთვის ეძებს, რომ გაანებივრონ, ყურადღება მიაქციონ. აქედან გამომდინარე, ისინი სევდას ცხოვრებისეულ სათნოებად თვლიან.

მონტენი: სიმართლის მთქმელი ხშირად მარტო რჩება, მაგრამ ეს მარტოობა ბევრად სჯობს ფარისევლურ გარემოს.

ვოვენარგი: რაც უფრო მეტად ეცდები იმ ადამიანთან მისვლას, ვინც ვერ გაფასებს, მით უფრო მტკივნეული იქნება მისგან უყურადღებობით მოყენებული დარტყმა.

დიტრიხი: ჭორებს არავინ გაავრცელებდა, უამრავ ადამიანს რომ არ სწყუროდეს მათი მოსმენა.

ხარანაული: ბრძენი არასოდეს დაიცავს თავის სიმართლეს, ბრძენი ელოდება შემთხვევას, როდესაც მას დაუჯერებენ.

შექსპირი: უფრო ღირსეული იქნები, ვიდრე ხარ, შენს ღირსებას რომ არ ახსენებდე.

გოეთე: ადამიანები ვერასოდეს მიხვდებიან, თუ რა დიდი სერიოზულობაა საჭირო იმისთვის, რომ იყო მხიარული.

ეპიკურე: იმდენად მეგობრები არ გვიშველიან, რამდენადაც იმის რწმენა, რომ ისინი გვიშველიან.

ვოლტერი: ვინც წესად მიიჩნევს, აკეთოს ის, რაც მას სურს, დიდხანს არ გაჰყვება სურვილი, აკეთოს ის, რასაც აკეთებს.

ვილჩეკი: თუ თქვენ შეცდომებს არ უშვებთ, ესე იგი, ძალიან უმნიშვნელო საქმეებს აკეთებთ და ეს უკვე  შეცდომაა.

არისტოტელე: იმისთვის კი არ ვიმსჯელოთ, რომ ვიცოდეთ, რა არის სათნოება, არამედ იმისთვის, რომ კარგი ადამიანები გავხდეთ.

სოკრატე: იოლად ნურავის დაუმეგობრდები, მაგრამ თუ დაუმეგობრდი, ეცადე, შეინარჩუნო, რადგან ერთნაირად სირცხვილია უმეგობრობა და ბევრი მეგობრის ყოლა.

პასკალი: თუ ფაქტები არ ემთხვევა თეორიას, მაშინ შეცვალე ფაქტები.

ტოლსტოი: მამაცობაზე უფრო ხშირად ლაჩრები ლაპარაკობენ, ხოლო კეთილშობილებაზე – გაიძვერები.

თალესი: ისტორია რომანია, რომელსაც უჯერებენ ხოლმე, რომანი კი ისტორიაა, რომელსაც არ უჯერებენ.

ორლინგტონი: თუ ქალი უსიყვარულოდ ცოლად გამოგყვება, ამისთვის ბევრს გადაგახდევინებს, მაგრამ თუ უყვარხარ, უფრო მეტს.

შანელი: სილამაზე გვჭირდება იმისთვის, რომ ვუყვარდეთ მამაკაცებს, ხოლო სისულელე იმისთვის, რომ ჩვენ გვიყვარდეს ისინი.