„ნატოს“ დღეობაზე (ბოლოს და ბოლოს, 70 წელი შეუსრულდა) აშშ-სა და თურქეთის ვიცე-პრეზიდენტებმა ფრაზები გაცვალეს. კერძოდ, ვაშინგტონმა შეუთვალა, თუ რუსულ „C 300-ებს“ შეიძენთ, ჩვენი „პატრიოტების“ იმედი არ გქონდეთო (რფ-სა და თურქეთს შორის 2017 წელს დაიდო შეთანხმება რუსული საზენიტო-სარაკეტო დანადგარების შეძენაზე, არც მეტი, არც ნაკლები, 2,5 მილიარდ აშშ დოლარად), რაზეც თურქეთის ვიცე-პრეზიდენტმა მიუგო, თუ ქურთებს დაეხმარებით, ნურც ჩვენი იმედი გექნებათო.

  ახლახან კი გაირკვა, რომ თურქეთი რუსეთიდან კიდევ ერთი პარტია „C 300-ების“ შესყიდვას აპირებს (მით უმეტეს, თუ აშშ „პატრიოტებს“ არ მოგვყიდისო). გამომდინარე იქიდან, რომ ჯერჯერობით ამბავი სიტყვებს არ გასცდენია (მიუხედავად იმისა, რომ კონფიგურაცია ფრიად ჩახლართულია), ოღონდ კულმინაციას უახლოვდება, ჩვენ ისღა დაგვრჩენია, დავაკვირდეთ – შიდა პოლიტიკური კინო იქნება უფრო სახალისო, თუ გარე გეოპოლიტიკური?!