№25 დაკარგული ცხვარი
ანუ კეთილი მწყემსის იმედად
მაშინ, როდესაც ვაშინგტონსა და ფხენიანს შორის სიყვარულის უხილავი ძაფები იბმებოდა, დონალდი (ტრამპი), დაუტკბა რა ჩრდილო კორეას, ირანს შემოუწყრა. კერძოდ, ამ უკანასკნელს სანქციების გაყინვის პროცესი შეუჩერა (ანუ ისევ დაადო, მაშასადამე, სანქციები).
მაგრამ ისე მოხდა, რომ ჩრდილო კორეის ლიდერთან მოლაპარკების შემდეგ ირანმაც შეუთვალა, დავილაპარაკოთო.
პოლიტიკური ვაჭრობა აშკარაა (მაღალი დონის, ჩვენთან მიღებული ბაზრობის დონის არა) და ისიც, რომ რეგიონში დიდი ძვრებია მოსალოდნელი, თუმცა, სახელდობრ, ჩვენ შიდა პრობლემებით ვართ გართულნი: რაღა შიდა, იმას ვარკვევეთ, ვინ ვის სკამში ჩაიბუდებს, რაც, არც მეტი, არც ნაკლები, იმას ნიშნავს, რომ ვაჭრობა უჩვენოდ გაიმართება, ოღონდ ჩვენით.
თუ სიმართლეს თვალებში ჩავხედავთ, რაკი ჭკუა არც საზოგადოებას მოეკითხება და არც პოლიტიკურ ფენას, არც თუ ურიგოა, რომ საგარეო პოლიტიკური პროცესები ჩვენ გარეშე ვითარდება (არ ვაფუჭებთ მაინც არაფერს, უფრო ზუსტად, ვერ ვაფუჭებთ), ჰოდა, რაკი სულ იმ ცხვრის როლში ვართ, უქმეებზე რომ იკარგება, იმის იმედი მაინც ვიქონიოთ, რომ მწყემსი კეთილი განსაკუთრებით გვიპატრონებს.