მაშინ, როდესაც მთელი დანარჩენი სამყარო სირიაში მიმდინარე მოვლენებს არჩევდა (რასაც, მოგვიანებით, ცხადია, ჩვენც შევუერთდით), საკუთრივ ჩვენ სულ სხვა პრობლემას ვარჩევდით: კერძოდ, ფერადკანიანებსა და ადგილობრივებს შორის მომხდარ კონფლიქტს, რომელიც ყოფით დონეზე აღმოცენდა (სტადიონი ვერ გაიყვეს და შევთანხმდეთ, რომ, როდესაც ჩვენს სინამდვილეში საქმე მსგავს საკითხს ეხება, ადგილობრივებიც ზუსტად ამ მეთოდით არკვევენ ერთმანეთთან ურთიერთობას) და ლამის რასობრივ შუღლში გადაიზარდა.
ან კი როგორ არ გადაიზრდებოდა, როდესაც, ჩვეულებისამებრ, კონტექსტიდან ამოგლეჯით და შავ-თეთრად გვჩვევია მოვლენების შეფასება. შესაბამისად, საზოგადოების ნაწილს მიეცა საბაბი, უკიდეგანოდ ეძაგებინათ ქართველები, როგორც გენეტიკური რასისტები და, საერთოდაც, დედამიწის ხორცმეტები. ხოლო, რაკი ეს ლამის ტრადიციად იქცა, ჩნდება ეჭვი, რომ ერთგვარი მაზოხისტური ტკბობის ტენდენცია გამოიკვეთა, რადგან საკუთარი წარმომავლობის ლანძღვა, თუნდაც, ადამიანთა ჯგუფს უკადრებელი რამ ჩაედინა კიდეც (და უმიზეზოდ ეცემა სხვა ქვეყნის მოქალაქეები, განურჩევლად კანის ფერისა), ვფიქრობ, მთლად ნორმის ჩარჩოშიც ვერ ეტევა და მაზოხიზმით ტკბობასაც რომ თავი დავანებოთ, უკვე თვითგანადგურებით ტკბობას დაემსგავსა.
скачать dle 11.3