ცნობილ ქართველ მსახიობს, სანდრო ჟორჟოლიანს სიცოცხლე ჰქონდა გამწარებული მისი კოლეგისა და ახლო მეგობრისგან – მიშა სარაულისგან. დღე ისე არ გავიდოდა, სარაულს ჟორჟოლიანისთვის რაიმე „შუტკა“ არ მოეწყო. ბატონი სანდრო ამაზე ძალიან ბრაზობდა და ებუტებოდა ხოლმე. თუმცა, მეგობრები მალევე რიგდებოდნენ და ერთმანეთს სულსაც კი მისცემდნენ, თუკი დასჭირდებოდათ. ბატონ სანდროს ერთხელ ბრმანაწლავის ოპერაცია გაუკეთეს. მას სისხლი დასჭირდა და პირველი სწორედ სარაული მივიდა საავადმყოფოში და მეგობრისთვის სისხლი გაიღო. ამ ამბიდან ექვსი თვის შემდეგ რუსთაველის თეატრის მსახიობები დონორის დღეს სისხლის გადასხმის ინსტიტუტში იმყოფებოდნენ და სისხლს აბარებდნენ. სარაული და ჟორჟოლიანი ერთად შევიდნენ ექიმთან, რომელიც მათ სავალდებულო კითხვებს უსვამდა. ექიმმა სარაულს ჰკითხა:
– რაიმე დაავადება ხომ არ გჭირთო?
სარაულს ჟორჟოლიანისთვის მორიგი ფანდი ჰქონდა გამზადებული. ექიმი გვერდით გაიყვანა და უთხრა:
– შვიდი თვის წინ სიფილისი მქონდა. ვიმკურნალე, მოვირჩინე. ახლა სისხლი სუფთა და უსაფრთხო მაქვს.
ემოციური ექიმი კი, აღშფოთდა და ხმამაღლა, ჟორჟოლიანის გასაგონად, შერისხა სარაული:
 – შვიდი თვის წინ თუ სიფილისი გქონდათ, თქვენ სისხლს ვერ ჩავიბარებთ და ახლავე დატოვეთ კაბინეტიო.
სარაული „დამწუხრდა“. სანდრო ჟორჟოლიანმა კი ყურები ცქვიტა და როდესაც „გადახარშა“, რომ მის ძარღვებში სარაულის სიფილისიანი სისხლი ჩქეფდა, შიშისგან გული წაუვიდა...
ჟორჟოლიანი ძლივს მოასულიერეს და  მანამდე არ დაუჯერა მეგობარს, რომ ეს ყველაფერი მორიგი ოინი იყო, სანამ სარაულს სისხლი არ შეუმოწმეს და ბატონ  სანდროს არ უთხრეს, რომ მიშა სარაულს არაფერი სჭირდა.
скачать dle 11.3