დავით ყიფიანზე უამრავი რამ დაწერილა. თუმცა, თავად სიტყვაძუნწს, ბევრი ლაპარაკი არ უყვარდა, მით უმეტეს – ჟურნალისტებთან. პოპულარული იყო, მაგრამ მილიონ კაცთან მეგობრობას არ იჩემებდა. თუმცა, ვისთანაც მეგობრობდა, მათთვის უკან არაფერზე დაიხევდა. თანაც, ამას ისე აკეთებდა, სხვისი ღირსება არ შეელახა.
ეს ამბავი დავით ყიფიანის გარდაცვალების შემდეგ მისმა სიყრმის მეგობარმა გაიხსენა: დიდი სპორტიდან წასვლის შემდეგ ლეგენდარულმა ფეხბურთელმა მწვრთნელობა დაიწყო. მისი მეგობარი მაშინ უმუშევარი გახლდათ და თავისთან წაიყვანა – ახალგაზრდა პერსპექტიული მოთამაშეების აღმოჩენა, შერჩევა და მსგავსი საქმეები დაავალა. ისიც ჩაერთო მუშაობაში – დადიოდა საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში, დაბრუნებული კი დეტალურად აცნობდა მოპოვებულ ინფორმაციას დავით ყიფიანს. ისიც, როგორც მეგობარს ეჩვენებოდა,  ყურადღებით ისმენდა მის რჩევებს და ითვალისწინებდა კიდეც. ყოველი თვის ბოლოს „სელექციონერი“ მშვიდი სინდისით მიდიოდა მოლარესთან კუთვნილი გასამრჯელოს მისაღებად. ასე გადიოდა დრო.
ერთ დღეს დავით ყიფიანმა მწვრთნელობას თავი დაანება და მისმა მეგობარმა მხოლოდ ამის შემდეგ გაიგო საოცარი ამბავი: „სამსახურში“ მისულმა აღმოაჩინა, რომ მისი თანამდებობა არ არსებობდა. ეს ყველაფერი, თავის სელექციიან-ხელფასიანად, დავით ყიფიანის მოგონილი და დადგმული „კომბინაცია“ აღმონდა და „ხარჯსაც“ „ყიფო“ (როგორც მას მეგობრები და თანაგუნდელები ეძახდნენ) საკუთარი ჯიბიდან იღებდა, რომ გაჭირვებულ მეგობარს მხარში ამოსდგომოდა.
მოამზადა
скачать dle 11.3