№25 ვაჟა მანიას ანეკდოტები
დირექტორი დაღონებული ზის, მოადგილე ეკითხება:
– რა გჭირთ, ზაზაევიჩ, რატომ ხართ დაღონებული?
– ეჰ, ჩემს ცოლზე ვფიქრობ... 90-60-90-ზეა.
– გაგიმართლათ, მაგას რა ჯობია.
– რა გამიმართლა კაცო, პარამეტრები კი არ არის – სიმაღლე, ასაკი და წონაა.
***
აფთიაქში შედის ტიპი და გამყიდველს ეუბნება:
– პრეზერვატივების შეკვრა მომეცით.
– 12-ცალიანი?
– დიახ.
– დღეს აქცია გვაქვს, ბატონო, ყოველ შეკვრას მოჰყვება ხელსახოცი.
– ხელსახოცი რა ჯანდაბად მინდა?
– შუბლიდან ოფლი რომ მოიწმინდოთ!
***
– რა სახსრებით არსებობ?
– ვწერ.
– ჟურნალისტი ხარ?
– არა, მამაჩემს ვწერ, რომ ფული გამომიგზავნოს.
***
– იცი, მე რა ჭკვიანი ბავშვი ვიყავი? ათი თვის რომ გავხდი, სიარული დავიწყე.
– მე შენზე ჭკვიანი ვიყავი, სამი წელი ხელში აყვანილი მატარებდნენ.
***
მასწავლებელი ეკითხება მოსწავლეებს:
– აბა, ბავშვებო, ვინ მეტყვის, როდის შეჭამეს ადამმა და ევამ აკრძალული ვაშლი?
წამოხტა ვახო და დაიყვირა:
– მე ვიცი, 15 სექტემბერს, მასწავლებელო.
– რატომ, მაინცადამაინც 15 სექტემბერს?
– მანამდე არ მწიფდება ვაშლი და...
***
ცოლი ეჩხუბება ქმარს:
– რატომ არ ანებებ თავს სმას, რატომ?
– ნებისყოფა არ მყოფნის.
– იმის ნებისყოფა ხომ გყოფნის?
– რისი?
– თვეში, მხოლოდ ერთხელ რომ წვები ჩემთან!
***
კახეთში ჩასული შვილიშვილი ეუბნება ბაბუას:
– ბაბუ, რა უფრო მოგწონს, რადიო თუ გაზეთი?
– გაზეთი.
– რატომ?
– აბა, შენ თვითონ დაფიქრდი, ბალღო, რადიოსა ტუალეტში შაიტან?
***
ებრაელი გაკოტრდა.
– როგორ ხარ? – ეკითება ნათესავი.
– ბავშვივით.
– ეს როგორ?
– რამდენჯერაც გამომეღვიძება, იმდენჯერ ტირილს ვიწყებ.
გიგა კვენეტაძის ანეკდოტები
– გადასარევი ქვეყანაა, ძმაო, საბერძნეთი.
– მაინც?
– რესტორანში ფულს არ იხდი, დალევა უფასოა, ცეკვა – რა მუსიკაზეც გინდა, ნომერი „ლუქსი” სასტუმროში – ერთი ღამე უფასოდ...
– კი, მაგრამ, როდის იყავი?
– მე არა, ცოლი იყო და მიყვებოდა წუხელ.
***
– ბიჭო, ჩვენი მეზობელი რომ არის, ლალი ხომ იცი?!
- კი, მერე?
– მიხარია, მაგას რომ ვხედავ.
– რატომ გიხარია?
– ჩემი რომ არც ცოლია და არც საცოლე.