საუბარი ოპერაში:
– უკაცრავად, ჩემს მარაოზე ზიხართ...
– უი, მეც არა ვთქვი, საიდან უბერავს-მეთქი...
***
მამაო ეკითხება აღსარებაზე მისულ ქუთაისელ ძველ ბიჭს:
– შვილო ჩემო, ბევრი გისვამს ცხოვრებაში?
– დიახ.
– ბევრ ქალთან გიმრუშია?
– მამაო, მე ცოდვების შესანდობად მოვედი, თვარა, სატრაბახოდ კი არა.
***
საავადმყოფოში ახალგაზრდა კაცი წევს. უცებ, პალატის კარზე კაკუნია. შემოდის ექთანი გოგო, უხმოდ ჩაუწევს საცვალს,  წელს ქვემოთ ჩაწმინდავს, უკანა ტანში სანთელს გაუკეთებს და პალატიდან რომ დააპირებს გასვლას, კაცი ეუბნება:
– ყველაფერი ყველაფერი... მაგრამ, კარზე რაღას აკაკუნებდი?
***
ქუჩაში მიდიან ძმაკაცები. ერთი უხსნის მეორეს:
– ბიჭო, ადამიანზე მეტად ძაღლებს ვენდობი, არ გიღალატებენ, უანგაროდ გიხსნიან სიყვარულს, უსიტყვოდ...
უცბად, გაიხედა უკან და დაიძახა:
– იმედია, ის ბულდოგი ჩვენკენ სიყვარულის ასახსნელად მორბის...
***
ფეხბურთმა თქვა: დავიბადე ინგლისში, გავიზარდე ბრაზილიაში და მოვკვდი საქართველოში.
***
შვილიშვილი ეკითხება ბებიას:
– ბებო, სისხლი ისმევა?
– საიდან მოიტანე?
– რავი, მამა ამბობდა, ბებიაშენმა მთელი სისხლი დამილიაო.
– მამაშენს ტვინი არ აქვს!
– ხო ვიცი, მითხრა უკვე, ეგ შარშან შეგიჭამია.

ბესო ბერულაშვილის ანეკდოტები
– ნაგვის გადაყრაზე იმხელა ჯარიმებია,  „სნიკერსს“ ქაღალდიანად ვჭამ.
***
მძარცველებმა ბანკი გაიტანეს.
– ბიჭო, რამდენი გავიტანეთ, მოდი, დავსხდეთ და დავთვალოთ.
– აუ, არ გეზარება? დაველოდოთ საღამოს და „კურიერში“ გამოაცხადებენ.
***
– არასდროს დამავიწყდება ბაბუაჩემის ბოლო სიტყვები...
– რაო, რა თქვა?
– კიბე კარგად დაიჭირე, შე ვირიშვილოო!..
***
– თქვენ მოკვდებით ნერვიულობით, შიმშილითა და ტანჯვით.
– უკაცრავად, რა ბრძანეთ?
– არაფერი, თქვენი სესხი დამტკიცებულია-მეთქი.
***
ექიმო, კუჭ-ნაწლავი მაწუხებს.
– რამდენი წლის ხართ?
– ოთხმოცდათორმეტი შემისრულდა იმ თვეს.
– კიდევ კარგად ხართ. ოთხმოცდათორმეტი წელი კუჭ-ნაწლავი კი არა, კანალიზაციის „ნერჟავეიკის ტრუბა“ ვერ ძლებს.
***
– ექვსი წლის განმავლობაში არ ვსვამდი, არც ვეწეოდი და არც გოგოებზე ვფიქრობდი.
– მერე რა მოხდა?
– მერე, დედამ სკოლაში მიმიყვანა.
***
თვითმფრინავის სალონში:
– პატივცემულო მგზავრებო! მოგესალმებათ, თბილისი-კიევის ავიარეისის ეკიპაჟი. ჩვენი ფრენა ხორციელდება 10 000 მეტრის სიმაღლეზე. ფრენის სიჩქარე 900 კილომეტრი საათში.... ვაიმე დედააა!.. ეს რა არისსსს?!.
სალონში მძიმე სიჩუმე ჩამოწვა. რამდენიმე წამში მეთაური ისევ ჩაერთო:
– პატივცემულო მგზავრებო, გთხოვთ მაპატიოთ. ბორტგამცილებელმა ცხელი ყავა გადამასხა. ნეტავ, განახათ, რას ჰგავს ჩემი შარვალი წინიდან...
ეკონომკლასის სალონიდან მიხო ყვირის:
– შენი დედა კი მოვ-ნ, შენი, ჰა! აბა, ახლა ჩემი შარვალი ნახე, ოღონდ უკნიდან!