კახა კუხიანიძის ანეკდოტები #13
გამარჯობა, მე პოლიტიკოსი ვარ და პატიოსანი.
– გაგიმარჯოს, მე ბოზი ვარ და ქალიშვილი!
***
დაქალი უყვება დაქალს:
– გოგო, დღეს მანქანით მივდივარ და ვხედავ, ტიპი „მიაბგონებს“, თან წვერს იპარსავს.
– უი, მერე?
– რაღა მერე? კინაღამ პომადა ყავაში ჩამივარდა.
***
წარწერა სამოთხის კართან: „დაიცავით რიგი, გურული ქალების ქმრები კი, ურიგოთ გამაოატარეთ!“
***
– როგორ ხარ?
– არ დამელაპარაკო!
– რატომ?
– გუშინ ისეთი მთვრალი იყავი, ჩემი „ეიფლის“ აიპოდი აიღე და ბლენდერში ჩააგდე.
– მართლა? რატომ?
– ვაშლის წვენს აკეთებდი.
***
– რა გატირებს გოგო?
– რა და.. ყველა კაცი ერთნაირია.
– მერე ვინ გითხრა, ყველა კაცი გასინჯეო?
***
პატარა ნიკუშამ მამას ჰკითხა, ბავშვები როგორ ჩნდებიანო. მამამ უპასუხა: უი, რა კარგია, რომ გამახსენეო და... 9 თვეში ნიკუშას ძმა ეყოლა.
***
ქუთაისელი ექიმთან:
– ამ წამალს დღეში სამჯერ მიიღებთ, ჭამის შემდეგ.
– უიმე, დღეში სამჯერ რომ ვჭამდე, ავად რა გამხდიდა, ექიმო.
***
საუბარი ბირჟაზე:
– აუ, ბიჭო, ამ ხალხს რომ ვაკვირდები „ჯოკერივით“ არიან.
– ეგ როგორ?
– ზოგი წაგლეჯვაზეა, ზოგი შეტენვაზე..
– და, შენ?
– მე მკიდია, პრემიაზე ვარ!
***
სვანმა დაიჩივლა: ყველა ადამიანში სძინავს გენიოსს... ჩემი კომაშია.
***
სვანს დენმა დაარტყა და გაბრაზებულმა დაიღრიალა:
– მეტის ღირსი ვარ, სახლში რომ შემოგათრიე!