ანუ მსურველი ბევრია

 არჩევნებს ის თავისებურება აქვს, რომ იმარჯვებს ერთი, მიუხედავად მსურველთა სიმრავლისა. აი, მსურველების ნაკლებობას კი არასდროს უჩიოდა, განსაკუთრებით, ქართული პოლიტიკური ავანსცენა, იმიტომ რომ, ცხოვრება საამურია, ხოლო კარგი ცხოვრება – ასმაგად.
ისე მოხდა, რომ პოლიტიკა ამ ჩვენს ბედკრულ სამშობლოში, სწორედაც რომ, სა-უცხო-ო ცხოვრებასთან ასოცირდება, მიუხედავად პატრიოტული სულისკეთებით გაჟღენთილი დაპირებებისა.
ასე მოხდა თუ ისე, საარჩევნო მარათონში, რათა პარლამენტარის სკამზე დაივანოს, ცენტრალური საარჩევნო კომისიის ვებ-გვერდის ცნობით, 12 პარტია აპირებს ძალების მოსინჯვას. ასე განსაჯეთ, კიდევ 27-საც უნდოდა, მაგრამ რეგისტრაციიდან მოიხსნა, ამა თუ იმ მიზეზთა გამო.
150 სკამის მოსაპოვებლად ერთმანეთს შეერკინებიან – პარტიული სიით, 1 970, ხოლო მაჟორიტარულად – 835 კანდიდატი. ყველაზე გრძელ-გრძელი პარტიული სია „ერთიან ნაციონალურ მოძრაობასა“ და „თავისუფალ დემოკრატებს“ აქვთ: 200-200-კაციანი, ყველაზე მცირე – 119-ანი კი, „ჩვენი საქართველო - ბადრი პატარკაციშვილის შტაბს“.
ჩვენ არ ვიცით, ვისი კოჭი დაჯდება ალჩუზე, ანუ სკამზე, მაგრამ, რადგან ვიცით, რომ სულ რჩეულობისთვის 2 805 იბრძვის, სკამი კი მხოლოდ 150-ა, თითოზე 18,7 მსურველი ყოფილა. აქედან გამომდინარე, იბადება რიტორიკული კითხვა: დაეტევა თუ არა განა ნემსის ყუნწზე, კანონმდებლის სავარძელზე განა 1 000 ეშმაკი 2 805 სადეპუტატოდ გამზადებული?! –