პოსტსაბჭოთა გასაჭირი

 გასულ კვირას უზბეკეთის პრეზიდენტი დაიღუპა, რომელიც იმ ქვეყანას გასული საუკუნის 90-იანი წლებიდან მეთაურობდა და თუმცა ჯერჯერობით ნაადრევია იმაზე საუბარი, თუ ვინ და რა ტიპის არჩევნებით დაიკავებს აწ გარდაცვლილი კარიმოვის პოსტს, თუ პოსტსაბჭოთა სივრცეს გადავხედავთ (საქართველო-ბალტიისპირეთის ჩათვლით) ნაკომუნისტარი ლიდერები ამჯერად მხოლოდ ყაზახეთსა და ბელორუსში არიან დარჩენილები.
თუ იმასაც გავიხსენებთ, რომ ყაზახეთის პრეზიდენტი საკმაოდ ჭარმაგ ასაკშია და, ზედაც, დავამატებთ, რომ შუა აზიაზე თვალი არაერთს უჭირავს (ოღონდ ჯერჯერობით მასზე თათი მყარად უდევს რფ-ს) და ახლო აღმოსავლეთში ვითარება ზომაზე მეტადაა აჭრილი, უახლოეს მომავალში არც შუა აზიის ტერორისტული ცეცხლის ალში გახვევაა გამორიცხული.
ხოლო, რაკი არც გამორიცხულია და ძველი ლიდერებიდანაც მხოლოდ ერთიღა შემორჩა თავის პოსტს; ის ერთი, რომელსაც ერთპიროვნულად მართვის გამოცდილება აქვს, ანუ კბილებით უჭირავს მშვიდობა, შესაძლოა, ცეცხლის ალმა აწ უკვე კასპიის ზღვიდანაც მოგვიაროს. –