კითხვა: აუცილებელია თუ არა, ჩემი შვილი მოვანათვლინო ჩემს მეჯვარეს თუ შემიძლია სხვა ნათლია შევურჩიო?
პასუხი: არ არის აუცილებელი, რომ მეჯვარე იყოს თქვენი შვილის ნათლია. მეჯვარე მხოლოდ თქვენი ჯვრისწერის საიდუმლოს დამადასტურებელია. შეგიძლიათ, შვილი ნებისმიერ, თქვენთვის სასურველ მართლმადიდებელს მოანათვლინოთ.
კითხვა: ახლობლის გარდაცვალების შემდეგ მწუხარებას სხვადასხვაგვარად გამოხატავენ. ზოგი წვერს უშვებს, ზოგი შავ თავსაბურავს ატარებს. რამდენად აუცილებელია გარეგნულად ასეთი ფორმით გლოვის გამოხატვა?
პასუხი: ასეთი აუცილებლობა არ არსებობს. შეგიძლიათ, სხვაგვარად გამოხატოთ თქვენი თანაგრძნობა – მოწყალების გაცემით მიცვალებულის სახელზე, ლოცვებით, პანაშვიდის გადახდით, რადგან გლოვის გარეგნული გამოხატულება არ უკავშირდება მის სულზე ზრუნვას. თუმცა, თავისთავად, გარეგნული გამოხატვის მიმართ ეკლესიას საწინააღმდეგო არაფერი აქვს.
კითხვა: თუკი ავადმყოფობა ღმერთისგან ჩვენი ცოდვებისთვის გვეძლევა, ცოდვას ხომ არ ჩავდივართ, როდესაც ექიმთან მივდივართ განსაკურნებლად?
პასუხი: ექიმიც ღმერთის მიერ არის შექმნილი და წამალიც. ექიმი თავად კი არ ჰკურნავს, არამედ ღმერთი ჰკურნავს მისი ხელით. მიმართეთ ექიმს სამკურნალოდ და სთხოვეთ უფალს, რომ დაეხმაროს ექიმს, სწორი მკურნალობის წარმართვაში.
კითხვა: როგორ უნდა შევაფასოთ მცირედი ცოდვა, ოღონდ ხშირად განმეორებადი?
პასუხი: ასეთი ცოდვა სასიკვდინე ცოდვასთანაა ახლოს. დიდი ცოდვა დიდ ქვას ჰგავს, ხოლო პატარა – ქვიშის ნამცეცს, თუ ქვიშა ბევრია, შეიძლება, მან დიდი ქვაც გადაწონოს. მაგალითად, სიცრუე არ არის სასიკვდინე ცოდვა, მაგრამ მისი ხშირი გამეორების შემთხვევაში, უფლის მადლს განაქარვებს და სასჯელს მოიწევს.
კითხვა: ჩემი ახლობლის შვილს სურს ბერად აღკვეცა. მშობლები სიხარულის ნაცვლად დაბნეულები არიან. შეიძლება, ასეთ გადაწყვეტილებაზე შვილს მშობელმა უარი უთხრას და დააბრკოლოს?
პასუხი: თუ თქვენი ახლობლის შვილი უფლისკენ ისწაფვის, ნუ დააბრკოლებთ მას. მით უმეტეს, თუ ოჯახს სხვა შვილებიც ჰყავთ, ერთი უნდა გაიმეტონ უფლისთვის. მონასტერში ხომ უკეთ ილოცებს ის თავისი ოჯახისთვის და მთელი ქვეყნიერებისთვის.