კუდციუსი: რა ვიცი – ვიცი და რა არ ვიცი – არ ვიცი.
აინშტაინი: მცირე ცოდნა ისევე საშიშია, როგორც საყოველთაო განსწავლულობა.
ლობერგერი: როცა შენ წინ მიმავალს ვერ ამჩნევ, რასაკვირველია, ყოველთვის პირველი გგონია თავი.
ოთარ ჭილაძე: ვიქტორ ჰიუგო თავის საწერ მაგიდასთან გაცილებით მეტს გააკეთებს ქვეყნისთვის, ვიდრე ჰიუგოსაგან შემდგარი ბატალიონი – ბარიკადებზე.
ხოსემარტი: იყო ადამიანი – ეს არის ყველაზე ძნელი პროფესია.
მორგენშტერნი: რა არის ადამიანი? ღმერთის ტრაგედია.
ჰილე: ადამიანი კანონია, რომელიც სუნთქავს.
ედელი: ვაჟკაცობა წინდახედული წონასწორობის საქმეა.
ვოლტერი: ისტორია მხოლოდ დანაშაულთა და უბედურებათა აღწერაა. მთავარი მოქმედი პირები არიან მარტო პატივმოყვარე გაიძვერები.
ლობერგერი: ნატვრა არის ფორმა განცხრომის განმეორებისა.
ჰიუგო: ყოველი სოციალური დოქტრინა, რომელიც ცდილობს დააზიანოს ოჯახი, უვარგისია და ამას გარდა, გამოუყენებელი.
შოპენჰაუერი: პატივი გარეგნული სინდისია, ხოლო სინდისი – შინაგანი პატივი.
ფედროსი: პატივმოყვარეობას მხოლოდ სირცხვილი მოსდევს და არა პატივისცემა.
სენეკა: სულაც არ მაინტერესებს, რამე ვიცოდე, თუნდაც ყველაზე სასარგებლო, თუკი მხოლოდ მე მეცოდინება.
კლოდელი: წესრიგი გონიერების სიხალისეა, უწესრიგობა კი – ფანტაზიის ნეტარება.
სანტაიანა: ყოველთვის, როდესაც გონებას შეუძლია ჩამოაყალიბოს ჭეშმარიტება, ის პატარა გამარჯვებას ზეიმობს.
პოპი: ჭკუას ძალას მატებს არა გავარჯიშება, არამედ სიმშვიდე.
ლიხტენბერგი: ხასიათი გონებაში კი არ გვიზის, არამედ გულში.
მარქსი: თუ ადამიანის ხასიათს გარემოებანი ჰქმნიან, მაშინ ეს გარემოებანი ადამიანური უნდა გავხადოთ.
ტოლსტოი: ხელოვნება, რომელსაც მდიდართა კლასების გართობა დაუსახავს მიზნად არა მარტო ჰგავს პროსტიტუციას, არის კიდეც პროსტიტუცია.
სტანისლავსკი: გიყვარდეთ ხელოვნება საკუთარ თავში და არა საკუთარი თავი – ხელოვნებაში.
ფოიერბახი: იუმორი უფსკრულზე გადაიყვანს სულს და ასწავლის მას, ეთამაშოს თავის საკუთარ უბედურებას.
ბელინსკი: იმაზე სახიფათო არაფერია, ვიდრე ქალთან საკუთარი ბედის დაკავშირება მხოლოდ იმის გამო, რომ ის მშვენიერი და ახალგაზრდაა.
კლემანსო: ყველა ქალი მომხიბლავია, სილამაზეს კი მამაკაცების სიყვარული ანიჭებს.