ანუ ვინ არის მანქურთი?!

 სავსებით ბუნებრივია, რომ რიოს ოლიმპიადას გულისფანცქალით ველოდით, რადგან ამ ჩვენი მოჭიდავეების იმედი გვქონდა (გვქონდა რა – გვაქვს). ჰოდა, არც ისაა დასამალი, რომ სპორტის ძალისმიერ სახეობებში მოქმედი და წინანდელი ოკუპანტების ფალავნების დამარცხება განსაკუთრებულად გვსიამოვნებს.
ან კი როგორ არ გვესიამოვნება, როდესაც ამ ემოციის მექანიზმი მარტივია: ერთი ერთსა და თანაბარ პირობებში მათზე გამარჯვება მალამოდ ედება ჩვენს შელახულ ღირსება-თავმოყვარეობას, ვინაიდან ნათელი დასტურია იმისა, რომ ვაგებთ არა იმიტომ, რომ სუსტები და მშიშრები ვართ, არამედ ერთადერთი მიზეზით – მოწინააღმდეგე ჩვენზე გაცილებით მრავალრიცხოვანია და სწორედ ამ მრავალრიცხოვნობამ მოხნა არაერთხელ ეს ჩვენი აღმართები.
შესაბამისად, ამ ჩვენი ოქრო-ბიჭი შავდათუაშვილის მიერ რუსი ფალავნის დამარცხებაც გადამეტებულადაც კი გაგვიხარდა, მით უფრო, 8 აგვისტოს და ის ჟესტი მოვუწონეთ, საქართველოს დროშა რომ დაანახვა რუმბივით გაგორებულ მოწინააღმდეგეს.
მაგრამ მოგვიანებით აღმოჩნდა, რომ ამ ჟესტს არათუ არმომწონებლები, დამგმობები გამოუჩნდნენ – ჰოი, საკვირველებავ და, ჩვენს თანამემამულეთა შორის! მეტიც, გორში, 2016 წლის ოლიმპიადის მონაწილეების ბილბორდს საღებავიც შეასხეს. უფრო ზუსტად, ოლიმპიური ჩემპიონის, ლაშა შავდათუაშვილის, გამოსახულებას.
დამგმობ-შემსხმელთა დიაგნოზს დიდი კვლევა არ სჭირდება, თუმცა მაინც იბადება საბედისწერო კითხვა: რა უნდა დაგეშავებინა გამჩენისთვის, რომ საკუთარი სისხლი და ხორცი ასე შეგძულებოდა?! ჰოდა, ვისაც გვიხარია, გაგვატარეთ. –