უინფრი: შენ ის ხდები, რისიც გწამს. შენი დღევანდელი მდგომარეობა დაფუძნებულია იმ ყველაფერზე, რისიც გწამდა.
ჰიუგო: მინდა, ვიყო სახელოვანი – ეს ბედნიერებაა, მაგრამ მინდა, სასარგებლოც ვიყო – ეს მოვალეობაა.
შარანგერი: მოგონება არის მიწიერი ბრძოლა დროსთან.
რენარი: უსაქმური ახალგაზრდა იგივე ბებერია.
ვოლტერი: ჭეშმარიტი სიმამაცე უბედურების ჟამს იჩენს თავს.
ლაროშფუკო: სხვათა საქმეებში სიბრძნის გამოჩენა ბევრად უფრო იოლია, ვიდრე საკუთარში.
ოთარ ჭილაძე: ჰამლეტების დრო აღარ არის, იმიტომ რომ, მეფეები გამრავლდნენ.
პასკალი: სამართლიანობა ძლიერი უნდა იყოს, ხოლო ძალა – სამართლიანი.
როზენფელდი: კრიტიკა მრავალთათვის საკუთარი თავის გამოჩენის ერთადერთი სახეობაა.
ენგელსი: კრიტიკის გარეშე არ არსებობს ურთიერთგაგება და მაშასადამე, არ არსებობს გაერთიანებაც.
ლაფარგი: როცა ქვეყანას ცეცხლს უკიდებენ, უეჭველია, ვიღაც-ვიღაცეებს ხელის მოთბობა განუზრახავთ.
სტენდალი: უბედურებამ კი არ უნდა დაგრთგუნოს, არამედ მისმა დათმენამ გაგაძლიეროს.
ჯობსი: უგუნურებაა კლიენტისთვის იმის კითხვა, თუ რა სურს შემდეგ კი იმის შექმნა მისთვის. სანამ შექმნი, მანამდე სხვა, უფრო ახალი რამ ენდომება.
ჰერბსტი: ლიტერატურა არის ხელოვნება – იპოვო კაცი, რომელიც სწორად გაგიგებს.
შილერი: ტკივილი არის თავად სიცოცხლე.
ბალზაკი: თუ ყოველთვის შენ ილაპარაკებ, მუდამ მართალი იქნები.
პრუდონი: კანონი არ შობს სამართლიანობას. კანონი სხვა არაფერია, თუ არა განცხადება და გამოყენება იმისა, რაც უკვე არის სამართლიანი.
ჰებელი: ქვეყანა არის ღმერთის შეცოდება.
ტოლსტოი: მამაცობაზე უფრო ხშირად ლაპარაკობენ ლაჩრები, ხოლო კეთილშობილებაზე – გაიძვერები.
ლობერგერი: უბედური ის არის, ვისაც სწორედ იმდენი ჭკუა აქვს, რომ თავისი სიბრიყვე დაინახოს.
ჰერაკლიტე: უგუნური კაცი შეიძლება ყოველგვარმა მოძღვრებამ გაიტაცოს.
აინშტაინი: განათლება არის ის, რაც მას შემდეგ რჩება, როცა ყველაფერი გვავიწყდება, რაც გვასწავლეს.
მოპასანი: ქალი თუ წინააღმდეგობას გიწევს, კი არ გაუბრაზდე, დაეხმარე, გადალახოს წინააღმდეგობა.
ბოკაჩო: თუ ქალის ღალატისგან დაზღვეული ხარ, რაღაა ასეთი ქალის სიყვარულის ფასი.