ბეკონი: არ შეიძლება, ქონების მოხვეჭა იყოს კაცობრიობის არსებობის კეთილშობილური მიზანი.
დემოკრიტე: თუ შენს საკუთარ თავთან მარტო დარჩი, ნუ იტყვი და არც გააკეთო რამე სისულელე – მიეჩვიე, რომ საკუთარი თავის უფრო უნდა გრცხვენოდეს, ვიდრე სხვების.
ბელინსკი: აღზრდა უდიდესი საქმეა, ამით წყდება ადამიანის ბედი.
მასალიუსი: განათლება იმდენად ცოდნა არ არის, რამდენადაც ინტერესი ცოდნის დაუფლებისა.
ეზოპე: გაჭირვება ყველა მეცნიერებაზე მეტს ქმნის.
იუნგი: რაშიც შეიძლება სრულად ვიყოთ დარწმუნებული, ისაა, რომ ჩვენ საშინლად ვგავართ სხვა ადამიანებს.
პლატონი: ყოველგვარი სიბრძნის საფუძველი მოთმინებაა.
რესკინი: თუ ადამიანი ქებას იმსახურებს, ნუ დაიშურებთ მას. მხარდაჭერისა და წახალისების გარეშე, რომელიც მას ძალიან სჭირდება, თქვენ დაკარგავთ სიხარულს, გამოწვეულს იმით, რომ სათანადოდ შეაფასეთ სხვისი შრომა.
შილერი: ადამიანი იმ საზომით იზომება, როგორც იზრდება მისი მიზნები.
ვოლტერი: უწიგნურნი ხორციელს სულიერისგან მხოლოდ გემოთი განასხვავებენ.
ოთარ ჭილაძე: როცა სიცოცხლეს მიზანი არ აქვს, ნუ დაუწყებთ ძებნას სიკვდილის მიზეზს!
გოეთე: იმაზე, რასაც სიბერე ნანობს, ახალგაზრდობას ხელი არ უნდა მიუწვდებოდეს!
სვიფტი: რჩევის მიღებას არავინ ცდილობს, ფულის მისაღებად კი ყველანი მზად არიან. გამოდის, რომ ფული რჩევას ჯობია?!
შექსპირი: სიკეთე სიამოვნებაა, ბოროტება კი – ტანჯვა.
მარლინსკი: გონება, ისევე, როგორც თოფის წამალი, სახიფათოა მხოლოდ მაშინ, როდესაც ის შეზღუდულია.
ლაროშფუკო: ეშმაკობის ბოროტად გამოყენება ადამიანის გონებრივ შეზღუდულობაზე მეტყველებს.
მოლიერი: მოშურნეები კვდებიან, შური კი უკვდავია.
ეპიკურე. არავისი არ უნდა შეგშურდეს; კარგი ადამიანები შურს არ იმსახურებენ. სულელები კი, რაც უფრო ბედნიერები არიან, მით უფრო ვნებენ საკუთარ თავს.
პასკალი: ჩვენ ვევედრებით უფალს გულმოწყალებას არა იმიტომ, რომ სიმშვიდე მოგვანიჭოს ჩვენს ბიწიერებაში, არამედ იმიტომ, რომ ამ ბიწიერებისგან დაგვიხსნას.
აინშტაინი: არის ერთადერთი კითხვა, რომელიც ყოველთვის ჩიხში მაქცევს: მე ვარ გიჟი თუ ყველა დანარჩენი?
პაული: ქალის ინტუიცია იმდენად შეუმცდარია, რამდენადაც აშკარაა მამაკაცის ზრახვები.