გრენადსკი: ცხოვრება სკოლაა, სადაც წარუმატებლობა უფრო კარგი მასწავლებელია, ვიდრე წარმატება.
დოსტოევსკი: გრძნობა მაშინ იწმინდება, როცა მშვენიერებასთან აქვს შეხება.
შექსპირი: ინტრიგა სუსტების ძალაა, სულელებს ჰყოფნით ჭკუა მავნებლობისთვის.
ვოლტერი: სხვისი სასაცილოდ აგდება, ხშირად ჭკუის სიღატაკეს ნიშნავს.
ლაროშფუკო: ვინც საკუთარ გონებას იცნობს, ყოველთვის როდი იცნობს საკუთარ გულსაც.
შილერი: უძლურს იცავს კანონი, ძალას – წარმატება.
სენეკა: ვილაპარაკოთ, რასაც ვფიქრობთ და ვიფიქროთ, რა ვილაპარაკოთ.
გოეთე: თუ მე ვიცი საკუთარი თავისა და გარესამყაროსადმი დამოკიდებულება, ამას სიმართლეს ვეძახი.
მენინგერი: ჩვენს ცხოვრებას აყალიბებენ ისინი, ვისაც ჩვენ ვუყვარვართ და ისინი, ვინც უარს ამბობენ ჩვენს სიყვარულზე.
როხასი: როცა ადამიანი ღარიბია, ის ხელგაშლილია, ხოლო როცა მდიდარია – ძუნწია.
ბლოკი: იმის შეგრძნება, რომ სასწაულებრივი მოვლენები ჩვენ გვერდით ხდებოდა, გვიან მოდის ხოლმე.
აინშტაინი: წესრიგი მხოლოდ სულელს სჭირდება – გენიოსი ქაოსზე ბატონობს.
პლატონი: ცუდი ჩვეულებისგან გამიჯვნის საუკეთესო საშუალება ცუდის საკუთარ თავში დანახვაა.
ბალზაკი: ჯობია, ადამიანს დავეხმაროთ, არ გახდეს ცუდი, ვიდრე შემდეგ გამოვასწოროთ.
კანტი: ბრძენს ყურს უგდებენ არა იმიტომ, რომ სურთ მისი სიბრძნის შეცნობა, არამედ იმიტომ, რომ გაიგონ, თუ როგორ მიაღწია მან თავის სიმაღლეს.
ოთარ ჭილაძე: ძეგლის დაცვა ყარაულობა კი არ არის, ძეგლი თავისი ერთადერთობით, განუმეორებლობით იცავს თავს.
მირაბო: იმისთვის, რომ ადამიანმა დაგლიჯოს საკუთარი ჯაჭვები, უკლებლივ ყველა საშუალებაა დასაშვები.
ტურგენევი: არიან სამი სახის ეგოისტები: ეგოისტები, რომლებიც ცხოვრობენ და ცხოვრების საშუალებას სხვებსაც აძლევენ; ეგოისტები, რომლებიც თვითონ ცხოვრობენ და სხვას არ აცლიან ცხოვრებას და, ბოლოს, ეგოისტები, რომლებიც თვითონაც ვერ ცხოვრობენ და სხვებსაც არ აძლევან ცხოვრების საშუალებას.
დემოკრიტე: უნდა მისდიო არა მრავალცოდნას, არამედ მრავალგონიერებას.
გორკი: თუ მასწავლებელი თავს ნებას აძლევს, არცოდნაში გამოტყდეს, მაშასადამე, მან საქმე იცის.
როსტანი: ქალები მამაკაცებზე მატერიალურები არიან.