აინშტაინი: არ ვიცი, რომელ იარაღს გამოიყენებენ ადამიანები მესამე მსოფლიო ომში, მაგრამ მეოთხეში ნამდვილად ქვებითა და ჯოხებით იბრძოლებენ.
ემერსონი: თუ შენ არ შეგიძლია იმ გარემოების შეცვლა, რომელიც ასე გაღიზიანებს, შეცვალე შენი დამოკიდებულება მის მიმართ.
პასკალი: შენ შენი აზრი უნდა გქონდეს, შენი ფარული აზრი და ყველაფერს მის მიხედვით უნდა აფასებდე; მაგრამ აშკარად მხოლოდ ისე უნდა მსჯელობდე, როგორც მსჯელობს ყველა, როგორც მსჯელობს ბრბო, როგორც მსჯელობს ხალხი.
ბელინსკი: განათლება მხოლოდ ავითარებს ზნეობრივ ძალებს, მაგრამ არ იძლევა მათ.
ციცერონი: ყველა ხელოვნება ჭეშმარიტების გამოკვლევებისგან შედგება.
ლაროშფუკო: ჩვენ ადვილად ვივიწყებთ ჩვენს შეცდომებს, თუ მათ შესახებ ჩვენ გარდა არავინ იცის.
საადი: არ არსებობს მტკიცე ხასიათის ადამიანი, რომელსაც დესპოტის გამასხარავების სურვილი არ მოსვლოდეს.
ბეკონი: ბუნებაზე მაშინ იმარჯვებენ, თუ მის კანონებს ემორჩილებიან.
სოკრატე: საჭმლის საუკეთესო საკაზმი შიმშილია.
ჯონსონი: სოფლის მეურნეობა ქვეყანას აძლევს არა მხოლოდ დოვლათს, არამედ ერთადერთ დოვლათს, რომელსაც მან „საკუთარი” შეიძლება უწოდოს.
ოთარ ჭილაძე: გაცილებით იოლია, გმირად გაასაღო თავი, ვიდრე შენი უდანაშაულობა დაამტკიცო.
გურამიშვილი: ბრძენის ურიგო ქცევითა, ბაძით წახდების ერიო.
ბუასტი: როცა ერთი პარტია ბატონობს, მაშინ ვნებები მართავენ.
ვოლტერი: სისტემები გონებას აწესრიგებენ, რწმენა კი მას ანათებს და მიმართულებას აძლევს.
კვინტილიანე: ვინც წერს, ის ორჯერ კითხულობს.
ლაბრიუერი: მოსალოდნელი უბედურებები აქციო სიხარულად, ნიშნავს, შეგეძლოს ცხოვრება.
ლობერგერი: მატერიალისტის იდეალს ჰქვია მიზანი, იდეალისტის მატერიალიზმს – საშუალება.
დრაიზერი: მიზანი უნდა იყოს ბედნიერება; უამისოდ ცეცხლის ალი არ იქნება საკმაოდ ნათელი, მამოძრავებელი ძალა – საკმაოდ ძლიერი და წარმატება – საკმაოდ სრული.
დეკურსელი: სიამაყე მოლიპული დაღმართია, რომლის ბოლოში გველოდება ქედმაღლობა და პატივმოყვარეობა.
დიუბუა: ბრძენკაცს უვიცი ბრბოსგან მხოლოდ ერთი განასხვავებს: თუ რამ არ გაეგება, იმას არასდროს აძაგებს.
ვოვენარგი: ქალი გაწბილდებოდა, რომ ბუნებას ისეთი შეექმნა, როგორსაც მოდა ქმნის.