დიდრო: ექიმები გააფთრებით იბრძვიან ჩვენი ჯანმრთელობის შესანარჩუნებლად, მზარეულები კი – მის გასანადგურებლად; თუმცა ეს უკანასკნელნი უფრო მეტად არიან დარწმუნებულნი საკუთარ წარმატებაში.
შილერი: ბოროტ ენაზე მჭრელი მახვილი არ არსებობს.
მონტენი: წამება საშიში გამოგონებაა, უმალ მოთმინების გამოცდაა, ვიდრე ჭეშმარიტებისა. თუ ტკივილის შიშით კაცი დაიბრალებს იმას, რაც არ ჩაუდენია, მაშინ, განა არ შეიძლება, ჩამდენსაც აღმოაჩნდეს ნებისყოფა, რომ სანუკვარი სიცოცხლის გამო აიტანოს ტკივილი და უარი თქვას იმაზე, რაც ჩაიდინა?!
რაბლე: სიცილი ადამიანის შინაგანი ბუნებაა.
ეზოპე: თუ ვინმეს ბედი სწყალობს, ნუ გშურს მისი, გიხაროდეს მასთან ერთად და მისი წარმატება შენი წარმატებაც იყოს; ის კი, ვისაც შურს, საკუთარ თავს უკეთებს ბოროტებას.
ტულიუსი: სიბერე ძლიერია, თუ მას საფუძველი ახალგაზრდობაში აქვს ჩაყრილი.
ტოლსტოი: არაფერი ისე არ ახალისებს უსაქმურობას, როგორც ცარიელი საუბრები. ადამიანები რომ დადუმდნენ და არ ილაპარაკონ ის სისულელეები, რომლითაც უსაქმურობით გამოწვეულ მოწყენილობას იკლავენ, ამას ვერ გადაიტანდნენ.
სოფოკლე: ღრმა ცოდნა ბედნიერების პირველი პირობაა.
ლესინგი: არცერთი ხალხი არ არის სხვა ხალხთან შედარებით რომელიმე ნიჭით მეტად დაჯილდოებული.
ჩეხოვი: ყველა ნორმალური ადამიანი უცნაურია.
ციცერონი: მშვიდობა არის თავისუფლება მყუდროების ჟამს.
ილია: ვინც კაცად არ ვარგა, არც მამად ივარგებს, არც დედად და არც სხვა რამედ, იმიტომ, რომ მამობა და დედობა მარტო შვილების გამრავლება და ძუძუს წოვება არ არის.
ჯეფერსონი: სიამაყე უფრო ძვირი დაგიჯდება, ვიდრე საკვები, სასმელი, სახლი და ტანსაცმელი.
ფულერი: ადამიანების უმეტესობა თავისი დროის დიდ ნაწილს შრომაში ატარებს, მაგრამ როცა რჩებათ ცოტა თავისუფალი დრო, ეს ისე აღელვებთ, რომ ცდილობენ, თავიდან მოიშორონ ის.
განდი: იუმორის გრძნობა რომ არ მქონდეს, დიდი ხნის წინ მოვიკლავდი თავს.
ბრიუერი: ნამდვილი ბრიყვი უნდა ვიყოთ, რომ სიყვარულმა, ბოროტებამ და გაჭირვებამ ჭკუა ვერ გვასწავლოს.
ჰემინგუეი: კლასიკური ნაწარმოები ის წიგნია, რომელსაც ხალხი აქებს, მაგრამ არასდროს არ კითხულობს.
ლაროშფუკო: ქალისთვის იგივეა ახალგაზრდობა სილამაზის გარეშე, რაც სილამაზე ახალგაზრდობის გარეშე.