ვახო ბიჭიკაშვილის ანეკდოტები
გურულმა ღორი წაიყვანა ბაზარზე გასაყიდად. მივიდა კლიენტი და ეკითხება:
– რაზე გყავს გაზრდილიო?
– სადა მაქვს ამის საჭმლის ფული, გარეთ მყავს გაშვებული და, რა ვიცი, რას ჭამს, – უპასუხა გურულმა.
– რად მინდა ნაგავზე გაზრდილი ღორი, – უთხრა კლიენტმა და წავიდა.
მეორე კვირას ისევ წაიყვანა. ახლა სხვამ დაუსვა იგივე კითხვა.
– რა ვიცი, შვილო, ქატოსი და სიმინდის მეტი არაფერი უჭამია.
– მაგის ხორცი არ ევარგება, ცოტა რკო და ხილიც თუ არა აქვს ნაჭამიო, – არც იმ კლიენტმა იყიდა.
მესამე კვირასაც იგივე განმეორდა, ოღონდ, იგივე კითხვა რომ დაუსვეს, გაბეზრებულმა გურულმა უპასუხა:
– რა ვიცი, ამის დედაც ვატირე, ფულს ვაძლევ და თვითონ ჭამსო.
***
გურულები ისე სწრაფად მიარბენინებდნენ კუბოს, რომ მიცვალებული სახელურებს ებღაუჭებოდა.
ვახტანგ ტატიშვილის ანეკდოტები
სვანი კითხულობს წარწერას: „ლავაში შეშაზე“.
– შეშა არა მაქვს და ფულზე არ მომცემთ?
***
რაფიკას სამსახურში აგვიანდება და მანქანას ვერსად აჩერებს. ღმერთს ევედრება:
– ღმერთო, ოღონდ სადმე გამაჩერებინე და ამის შემდეგ ყველა ცოდვას მოვინანიებ, გაჭირვებულებს დავეხმარები, კეთილ საქმეებს გავაკეთებ...
ამ დროს ავტოსადგომიდან ერთი მანქანა გამოდის.
– ღმერთო, აღარ გინდა, ნუ შეწუხდები, ადგილი გათავისუფლდა.
***
მიხო და მარო დიდ ხვევნა-კოცნა-ინტიმში არიან. მაროს აღმოხდება:
– დამიპყარ, მიხოო!
მიხოც დაიპყრობს. გავა ცოტა ხანი და მაროს ისევ აღმოხდება:
– დამიპყარ, მიხოვ!
მიხო ისევ დაიპყრობს. გავა ცოტა ხანი და მარო ისევ ეტყვის:
– დამიპყარ მიხოვ..
მიხო წამოხტება და იყვირებს:
– ვააა! ერთხელ, ორჯერ, სამჯერ დაგიპყარ და მეტი რა ვქნა, გალავანი შემოგარტყა?!
***
– გარშოკების ბიზნესი მინდა, რომ დავიწყო.
– მერე, დაიწყე, ძამა, კარგი საქმეა მაი, ფარას მოგიტანს.
– ეე, კი დევიწყებ, ძამია, მარა, ჩემი ბედი რომ ვიცი, მეორე დღიდან ყველა ბავშვი უტრაკოდ დეიბადება..
***
ფოთელი ეუბნება რაჭველს:
– ჩვენთან, ფოთში, თეატრი გვაქვენ.
– ჩვენთან, ქვე შენი ჭირიმე, რიონია, – პასუხობს რაჭველი.
– ჩვენთან, ფოთში, სტადიონი გვაქვენ.
– ჩვენთან, ქვე შენი ჭირიმე, რიონია, – პასუხობს რაჭველი.
– ჩვენთან, ფოთში, კინო გვაქვენ.
– ჩვენთან, ქვე შენი ჭირიმე, რიონია, – პასუხობს რაჭველი.
– რა გამიხურე შენი რიონით, ჩაგიფურთხე მაგ რიონში! – გაცხარდა ფოთელი.
– ჰოდა, ქვე ჩამოგიტანს ფოთში, – პასუხობს რაჭველი.