ილია: ვინც სიძულვილი არ იცის, მას სიყვარულიც არ ეცოდინება.
ოვიდიუსი: ვინც მხოლოდ იმას ამბობს, რაც სურს, უნდა ისმენდეს იმას, რაც არ სურს.
ციცერონი: რაც უნდა საწადელს მიაღწიოს სიბრიყვემ, კმაყოფილი მაინც ვერ რჩება.
ბალზაკი: სისულელე ორნაირია: მოლაყბე და მდუმარე.
გოეთე: სისულელეს ღმერთებიც კი ამაოდ ებრძვიან.
თაგორი: გეშინოდეს უვიცობის, მაგრამ უფრო მეტად გეშინოდეს ყალბი ცოდნის.
ლაროშფუკო: განსაკუთრებით აბეზარნი არიან ჭკუის ოდნავი ჩანასახის მქონე სულელები.
ბეკონი: არა ტკბობისთვის – პოეტებივით, არა მოგებისთვის – ვაჭრებივით, არამედ თვით სიცრუისთვის უყვართ ადამიანებს სიცრუე.
ცელსიუსი: სიმშვიდე საუკეთესო წამალია.
ფრანკლინი: ადამიანებს, რომლებიც არ ისმენენ რჩევებს, ვერ დაეხმარები.
დიუბუა: ისტერია არის ხასიათი და არა დაავადება; ამ ხასიათის თვისება თვითჩანერგვაა.
ირვინგი: არაფერს იმდენი შრომა არ სჭირდება, რამდენიც ჭეშმარიტების მოპოვებას.
ფლობერი: წარმატება შედეგია, ის მიზანი არ უნდა იყოს.
ბაირონი: ჩვენ ვცოცხლობთ იმიტომ, რომ იმედი და მეხსიერება შეიკრნენ და ორივე გვატყუებს.
ნორმანი: როცა სხვაზე ვსაუბრობთ, ცხოვრება ძალზე ადვილი გვეჩვენება.
მამარდაშვილი: არსებობს სულიერი ცხოვრების ტექნიკა, ანუ ხელოვნება. ამ გაგებით, აზროვნებაც ხელოვნებაა – ხელოვნება სულიერი ცხოვრებისა.
გადამერი: არცერთი ადამიანური სიტყვა სულის სრულ გამოხატულებას არ წარმოადგენს.
ადისონი: მე ყოველთვის უფრო თავშეკავებულ მეგობარს ვამჯობინებ, ვიდრე მეტისმეტად გულმოდგინეს.
ნოვალისი: ბავშვი ხილულად ქცეული სიყვარულია.
ჰიუგო: უნდა დავიცვათ სხეულის სიმაგრე, რათა შევინარჩუნოთ სულის სიმაგრე.
დიდრო: სად, თუ არა ქორწინებაში შეიძლება დააკვირდე: სუფთა, ჭეშმარიტი სიყვარულის, ნდომის, თანადგომის, ურთიერთდაკმაყოფილების, დარდის გაყოფის, ამოოხვრის, გაგების, ერთად დაღვრილი ცრემლების მაგალითს.