ჩანინგი: თითოეული ადამიანი მთელი ტომია, თუკი იცით, როგორ წაიკითხოთ.
შპენგლერი: თუ მართლაც ასეა, რომ ადამიანი მოაზროვნე არსებაა, ის მაინც შორსაა იმისგან, რომ იყოს ქმნილება, რომლის არსებობაც აზროვნებაში მდგომარეობს.
სენეკა: საუკეთესოა ის წიგნები, რომლებიც აზროვნებისთვის გვაძლევს საკვებს.
დემოკრიტე: პატიოსანია თუ არა ადამიანი, გამოიცნობა არა მხოლოდ საქმით, არამედ სურვილითაც.
ფოიერბახი: მაშინ წარმოადგენ რაღაცას, როცა ვინმე ან რამე გიყვარს, რადგან, არაფრის სიყვარული და არაფერი – ეს ერთი და იგივეა.
მონტესკიე: ყველაზე მკაცრია ის ტირანი, რომელიც გამოდის კანონის სახელითა და სამართლიანობის დროშით.
ლაროშფუკო: ჩვენი ბოროტმოქმედება იმდენ მტერსა და მდევნელს არ გვძენს, რამდენსაც ჩვენი ღირსება.
შექსპირი: უდიდესი წყენა, რომელიც შეიძლება პატიოსან ადამიანს მიაყენონ, ესაა დაეჭვდე მის წესიერებაში.
სენეკა: კეთილი საქმისადმი მოწოდება ძნელია დარიგებებით, მაგრამ ადვილია მაგალითით.
დრაიზერი: ის, რაც სავსებით ვარგისი იყო ასი წლის წინათ, არ შეიძლება ასევე ვარგისი იყოს დღესაც, თუმცა, ზოგ რამეში და, ალბათ, ბევრშიც, ის შეიძლება ჩვენთვის სასარგებლო გამოდგეს.
ჰიუგო: გონება ისევე გამოიწრთობა ან სუსტდება კითხვით, როგორც სხეული – სუფთა და დაბინძურებული ჰაერით.
დოდე: ყველაზე უკეთ იმ ნაკლოვანებების დაცინვაა შესაძლებელი, რომლებიც თავად გაგვაჩნია.
ჰეგელი: ვინც თვითონ არ არის თავისუფალი, მისთვის არც სხვები არიან თავისუფლები.
ვებერი: ადამიანთა მოღვაწეობაზე ინტერესები ბატონობს და არა იდეები.
ჟანლისი: ჭეშმარიტი სიდიადისკენ მიმავალ გზაზე ხშირად ქედმაღლობაა დაბრკოლება.
ფულერი: დაუფიქრებლად ლაპარაკი იგივეა, რაც დაუმიზნებლად სროლა.
ბალზაკი: ვისაც ყველაფერი გარეთ გამოაქვს, შიგნით აღარაფერი რჩება.
გოეთე: ყველაზე სასაცილო სურვილია – ყველას მოსწონდე.
ბრუნო: არასოდეს დავიჯერებ, რომ ღვთაებრივს ეზიარება ის, ვისაც მიწიერი ტანჯვის ეშინია.
დიდრო: რა არის ჭეშმარიტება? ჩვენი განსჯის თანხმობა სინამდვილესთან, რაც ბუნებას შეუქმნია.
ფრანსი: გულწრფელია ის ქალი, რომელიც მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში ამბობს ტყუილს.
პაული: ყველაზე გულახდილი აღიარების დროსაც კი, ქალი ყოველთვის რაღაცას იტოვებს თავისთვის.