პლატონი: ყველაფრის ახსნას ნუ შეეცდები, თორემ უმეცარი დარჩები.
ტვენი: არსებობს სიცრუის სამი სახეობა: სიცრუე, თავხედური სიცრუე და სტატისტიკა.
პურანა: უფრთხილდით აზრს, რომ სხვებზე უკეთესი ხართ და ისეთი სათნოება გაგაჩნიათ, რაც უცხოა სხვებისთვის. როგორი სათნოებაც არ უნდა გქონდეთ, დიდი არაფერია, თუკი გგონიათ, რომ სხვებზე უკეთესი ხართ.
ვაჟა: მტერიც კი, თავის რიგზე საჭირო და გამოსადეგია.
ჩეხოვი: ღირსების წარმართვა შეუძლებელია, იგი შეიძლება დაიკარგოს.
სოკრატე: როცა სიტყვა არ ჭრის, მაშინ ჯოხიც არ შველის.
რუსო: ერთ საუკუნეში გმირული სიკვდილი ადამიანს ასაჩუქრებს სიცოცხლით მომდევნო საუკუნეებში.
დოსტოევსკი: ვინც საკუთარი დანიშნულება არ იცის, ყველაზე ხშირად ის არის მოკლებული ღირსების გრძნობას.
საადი: უმოქმედო სწავლული უთაფლო ფუტკარს ჰგავს.
ჟირარდი: სიტყვის ძალა უსაზღვროა. წარმატებით ნათქვამ სიტყვას გაქცეული ჯარი მოუბრუნებია, მარცხი გამარჯვებად უქცევია და ქვეყანა გადაურჩენია.
შილონი: ოქროს ცეცხლით გამოცდიან, დედაკაცს – ოქროთი, მამაკაცს – დედაკაცით.
ნიცშე: ქორწინება – ეს არის ორი ნერვული სისტემის სამშვიდობო თანაარსებობა.
სენეკა: იღბალი არის მომზადებისა და ხელში ჩავარდნილი შესაძლებლობის გადაკვეთის წერტილი.
პუბლიუს სირიუსი: რაც უფრო კარგია მოთამაშე, მით უფრო ცუდი ადამიანია იგი.
ოთარ ჭილაძე: ხალხი კი არ ავადმყოფდება, არამედ – საზოგადოება. ხალხი, პირიქით, საზოგადოების მკურნავია. ხალხს შეუძლია, თავისი წიაღიდან წარმოშვას ახალი, ჯანმრთელი საზოგადოება და წარმოშვას იმდენჯერ, რამდენჯერაც დასჭირდება.
კენედი: აპატიეთ, მაგრამ არ დაივიწყოთ.
შილერი: სამყაროს მართავენ სიყვარული და შიმშილი.
კასია: შეიყვარე თუნდაც ყველა, მაგრამ ყველას ნუ ენდობი.
ციცერონი: ბრძენთა ქცევა ნაკარნახევია გონებით; ნაკლებად საზრიანთა – გამოცდილებით; უმეცართა – აუცილებლობით; ცხოველთა – ბუნებით.
დელაკრუა: არასდროს იქნები ჭარბსიტყვიანი, თუ ზუსტად იმას ამბობ, რისი თქმაც გინდა.
ჯონსონი: ადამიანის მთავარი ღირსებაა, შეძლოს საკუთარ თავთან შეწინააღმდეგება.
ტოკვილი: გულგრილობა სულის მძიმე ავადმყოფობაა.
ვალერიუსი: წესიერება საქმეებში ვლინდება.