ლამეტრი: ის, რაც დაკავშირებულია კანონთან, უფლებას იძლევა, მაგრამ თავად ეს უფლება არ არის არც ჭკუისა და არც სამართლიანობის უფლება. ეს ძალის უფლებაა.
ლაო ძი: ადამიანი, რომელსაც შეუძლია თავისი სისულელის დაფარვა, ჯობია ადამიანს, რომელსაც სურს თავისი სიბრძნის გამოჩენა.
ბუასტი: მედიკოსებს შეიძლება, არ სწყალობდნენ განათლებული ადამიანებიც, მაგრამ მედიცინას შეიძლება, უარყოფდნენ მხოლოდ უვიცები.
ვოლტერი: თუ მოსვენებას არ გაძლევს შენი მეტოქის სახელოვნება, ეცადე, იმას აჯობო საქმით და მაშინ იმის სამაგიეროს გადაუხდი, მოსვენება რომ წაგართვა მისმა სიკეთემ.
ვოვენარგი: უღონო კაცის სიძულვილი ისე გასაფრთხილებელი არ არის, როგორც იმის მეგობრობა.
დიუმა (შვილი): ყველა, რაც კი უსარგებლოა, საშიშიც არის.
გოლდონი: როცა გონება შეშფოთებულია, გულიც საგულეში არ არის; თვალი იხედება და არ კი ხედავს; ანუ ხედავს არა იმას, რასაც უყურებს.
ფრანსი: ადამიანის გონების სილამაზე და სიდიადე სწორედ იმაშია, რომ მოუსვენებლად, შეუჩერებლად, დაუცლელად, განსაცდელის შეუშინებლად, მარად ეძებდეს ჭეშმარიტებას, რომელიც მას მუდამ უსხლტება.
ვეისი: ბრძენ კაცს ისე თავმდაბლად უჭირავს თავი, თითქოს თვითონ კი არ ასწავლის სხვას, არამედ სხვისგან სწავლობს.
დუკლო: როცა ჭკვიანები და პატიოსნები ერთად მოქმედებენ, მაშინ სულელნი და ფლიდნი არიან.
ვებერი: ჭეშმარიტება თუ ციდან ჩამოვა და ჩვენ შორის დასახლებას მოიწადინებს, ჩვენი სისულელეების ტყაპუჭში უნდა გაეხვიოს და ისე დაიმალოს, თორემ უგუნურებას დავწამებთ.
დეპარსიო: სამრაცხვინოდ არ მიმაჩნია, ვინმესგან  მოტყუებული თუ დავრჩი; იმისი კი დიდად შემრცხვებოდა, არავისი ნდობა რომ არ მქონდეს.
გოეთე: ვინც არეულ დროს თვითონვე გულით ყოყმანობს, ის ბოროტს ამრავლებს და შეძლებას აძლევს გაძლიერებასა, ხოლო ვინც სულით მტკიცეა და შეურყეველი, ის  საკუთარ ქვეყანას იშენებს.
შამფორი: ჩემს წარმოდგენაში დავხატე ქალის სახე, როგორიც იშვიათად არსებობს და ის მიცავს ისეთი ქალებისგან, როგორებიც ბევრია ამქვეყნად.