ეჟი ლეცი: როდესაც პოლიტიკური იგავ-არაკების პერსონაჟები ცხოველები არიან, ეს იმას ნიშნავს, რომ ეპოქაა არაადამიანური.
ჟირარდონი: სიტყვის ძალა უსაზღვროა. მოსწრებული სიტყვა ხშირად საკმარისი იყო, რომ გაეჩერებინა უკუქცეული მხედრიონი, დამარცხება გადაექცია გამარჯვებად და ქვეყანა გადაერჩინა.
სერვანტესი: ახალგაზრდობას მუდამ ახასიათებს ცვალებადობა, მერყეობა; სიმდიდრეს – ამპატავნება; უმაქნისობას – ყოყოჩობა; სილამაზეს – ზიზღი და ყველა ამ თვისების მქონე ადამიანი მტკნარი სულელია, ხოლო სისულელე ხომ დედაა ყოველგვარი ცოდვისა.
ავრელიუსი: შლეგია ის, ვინც მიელტვის შეუძლებელს; შეუძლებელი კი ისაა, რომ ავკაცნი ავკაცურად არ იქცეოდნენ.
აკაკი: ჭკუა-ნაკლი კაცი საბრალოა, ზნეობა-ნაკლი კი – საზიზღარიც!.. მაგრამ, თუ ერთსა და იმავე დროს ორივე ერთადა აქვს განრისხებულ ადამიანს, მაშინ კი შორს და მშვიდობით! მისი დაახლოება ჭირის გადაკიდებაა.
პეინი: პატივს ვცემ იმ ადამიანს, ვისაც შეუძლია უბედურების ჟამს გაღიმება, გაჭირვებაში ძალების მოძიება და აზროვნებაში სიმამაცის წყაროს მოძებნა.
შოუ: სიყმაწვილე, რომელსაც ყველაფერი ეპატიება, საკუთარ თავს არ აპატიებს არაფერს; სამაგიეროდ, სიბერეს, რომელიც საკუთარ თავს ყველაფერს აპატიებს, არაფერი ეპატიება.
ლაროშფუკო: როგორც ჩანს, ადამიანებისთვის საკმარისი არ არის მათი ურიცხვი ნაკლი; ამიტომაც ამრავლებენ მათ ათასგვარი უცნაურობით და, ასე განსაჯეთ, კიდეც ამაყობენ ამით. უცნაური თვისებები, რომლებსაც ასე გულმოდგინედ ისისხლხორცებენ, ბოლოს და ბოლოს, სხვადასხვა ბუნებრივ ნაკლად იქცევა, რომელთაგანაც თავის დაღწევა მათ ნებაზე როდია დამოკიდებული.
მაკალეი: დესპოტური მმართველობის დროს ხალხი იძულებულია, თავის პარტიაში ეძებოს ის დაცულობა, რომელიც, იდეის მიხედვით, სახელმწიფოსგან უნდა მიეღო და, არაფერია გასაკვირი იმაში, რომ სამშობლოს სიყვარული პარტიის სიყვარულშია გადატანილი და გამოხატული.
ფრომი: ადამიანის ცხოვრებისეული ამოცანაა, სიცოცხლე მიანიჭოს საკუთარ თავს, გახდეს ის, ვინც ის პოტენციურადაა. მისი მცდელობების საუკეთესო ნაყოფი მისი საკუთარი პიროვნებაა.
პასკალი: ბუნების სრულქმნილება გვიჩვენებს, რომ ის უფლის ხატია. მისი ნაკლოვანება კი გვიჩვენებს, რომ ის მხოლოდ და მხოლოდ ხატია.
შილერი: თუ შენ არასდროს გინახავს მშვენიერი ქალი სევდიანი და დაღონებული, ნუ იტყვი, მშვენიერება მინახავსო; ქალის მშვენიერ სახეზე თუ არ წაგიკითხავს სიხარული, ნუ იტყვი, სიხარული მინახავსო.