„ვაი, ვეღარ ვხედავ მზეს!“

თანაგუნდელებს პათოსში არც ასევე არაერთგზის პარლამენტის წევრი გივი თარგამაძე ჩამორჩა და კიდევ ერთხელ განამტკიცა მოსაზრება, რომ ენისთვის ძვალი, შუბლისთვის კი ძარღვი ჰაერივით აუცილებელია.

ასე და ამგვარად, ბ-ნმა თარგამაძემ გაგვიმხილა, რომ „ნაციონალური მოძრაობის“ მიერ დაგეგმილი საპროტესტო აქციის მიზანი მოქმედი მთავრობის გადადგომა და ახალი, „ტექნიკური” კაბინეტის დანიშვნაა (ანუ დანარჩენი ტექნიკის საქმეაო?!), რომელიც ანტიკრიზისულ ზომებს გაატარებს (პრინციპით: „ამ ქალბატონს მე გავჩხრეკ“!) და მომავალი არჩევნებისთვის კონკურენტულ გარემოს შექმნის (ოო, რაც მართალია, მართალია, ისეთ კონკურენტულ გარემოებს ქმნიდნენ აქამომდე, რომ სატელევიზიო ეთერი მხოლოდ მართვად-პარტიულ მედიას ეპყრო). ამ ყოველივეს ფონს კი, თურმე, „გაბრაზებული ხალხი“ შეუქმნის! 

ასეა თუ ისე, ბ-ნი თარგამაძე გვპირდება, თუმცა ჩვენ რა, მთავრობას ჰპირდება: „ჩვენ დავიწყებთ მთავრობის გადაყენებას და ჩვენ ამ მიზანს მივაღწევთ ყველა მეთოდით, მათ შორის, მიტინგებით, საპარლამენტო ბრძოლით და ა. შ.“ რაკი „ა. შ.“ არ დაუკონკრეტებია, სავარაუდოა, რომ აქ „სულის ამოხდა“ იგულისხმება. – 

მე კი კვლავ გლდანის ციხის თემას დავუბრუნდები: თუ გავიხსენებთ, რომ ბ-ნი თარგამაძის ხელისუფლებაში ყოფნის დროს გლდანის ციხე უსაშინლეს ციხეთა ათეულში იყო, საქმეს ისეთი პირი უჩანს, რომ მთავრობის შეცვლა ბ-ნ გივის გლდანის ციხისთვის იმავე ჩამონათვალში პირველი ადგილის მოპოვებისთვის აქვს განზრახული.