შექსპირი: ბედი სწორედ უნამუსო ქალია: ღარიბი სძაგს, მდიდრის ეშხით მთვრალია.

შილერი: უფრო ღირსეული იქნებოდი, ვიდრე ხარ, შენს ღირსებას ასე ხშირად რომ არ ახსენებდე.

პომპადური: კაცს თვითონ უნდა ჰქონდეს ღირსება, სხვისი ღირსება რომ აღიაროს.

პითაგორა: ერთი საათი, კარგ საქმეზე მოხმარებული, უფრო მეტი ღირს, ვიდრე მრავალი წლის უქმი განცხრომა.

ლამეტი: ცუდმედიდობა სხვის ქებას ეძიებს, ჭეშმარიტი სახელოვნება კი – ჩუმ მოწმობას სინდისისას.

ლაროშფუკო: ჭკუას უფრო დიდი სარგებელი მოაქვს ქვეყნისთვის, ვიდრე ქონებას; სისულელეს უფრო მეტი ზარალი მოაქვს, ვიდრე ბოროტმოქმედებას.

ლინენდეიკი: ნახევარსწავლულნი უფრო ბევრს გვავნებენ, ვიდრე მილიონი სულელი ერთად.

ევრიპიდე: ჭეშმარიტი ვაჟკაცობა – სიფრთხილეა.

ეზოპე: უნარი ნიჭი არ არის, ხოლო ნიჭი შემოქმედებას შორ მანძილზე ჩამორჩება.

ედმონდი: ისტორია ცივილიზაციისა რვა სიტყვით გამოითქმის: რაც უფრო მეტი იცი, მით უფრო მეტი შეგიძლია.

დუსოლი: თუ არ ძალმიძს მთელი ქვეყნის მბრძანებლობა, ჩემი საკუთარი თვის მბრძანებლობა მაინც უნდა შევძლო.

ერეკლე მეორე: სიფრთხილით სიფრთხილე ასწავლეთ თქვენს მორჩილთა კაცთა!

სენეკა: მოსავალი ცუდი მოსავლის შემდეგაც უნდა დაითესოს.

პლუტარქე: მე ისეთი მეგობარი არ მინდა, რომელიც ჩემთან ერთად იცვლის ფერს და ყოველ ჩემს თავის დაკანტურებასაც კი იმეორებს – ამ საქმეს ხომ ჩემი ჩრდილიც კარგად არსულებს.

ჰორაციუსი: თავდაჭერილი რისხვა – მცირეხნოვანი სიგიჟეა.

მაქსველი: გაუბედაობა ღირსებაა უღონობისა.

პრუდონი: ვინც თავს იწონებს რომელიმე საიდუმლოს ცოდნით, მას ამ საიდუმლოს ერთი ნახევარი უკვე ნათქვამი აქვს და მეორე ნახევრის თქმასაც არ დააყოვნებს.

მონტენი: შეუძლებელია სწორად აზროვნება იქ, სადაც მთელი ფიქრი ადამიანისა ლუკმაპურის მოპოვებას უნდება.

ლემონტეი: სადაც არ არის მართლმსაჯულება, იქ ბუნაგია და არა მამული.

გოლდონი: დიდსა თუ პატარაში, ამპარტავნება სულმდაბლობის ნიშანია.

გოეთე: ადამიანის თვისებაა, ჰკიცხოს ყოველივე ის, რისი უნარიც თვითონ არ აქვს.

სმითი: ქორწინება მაკრატელს ჰგავს, რომელიც ორივე მხარეს სხვადასხვა მიმართულებით მოძრაობს, მაგრამ, ჭკუას ასწავლის მას, ვინც მათ შორის ჩადგება.